Nýjar kvöldvökur - 01.01.1947, Blaðsíða 22

8
MANDA-STRANDIÐ Á DJÚPAVOGI 1887 O. FL.
N..Kv.
Jónsson snikkari, sera var verkstjórinn og
I'rarakværadi aðgerðina á skipirai. Lúðvík
Olafsson, Kristján Kristjánssön og Sigurð-
ur Malmkvist. AUir voru menn þessir þaul-
vanir skútumenn, og liafði Sigurður verið
í mörg ár stýriraaður á hákarla- og fiski-
skipum; í lok þessa þáttar verður nánar
greint frá þeim félögum, sem á sinni tíð
voru allir prýði sjómannastéttarinnar á
Austurlandi. — Daginn eftir að þeir korau,
var bezta veður, og þegar háfjarað var,
héldu þeir út að skipinu. Var svo hafizt
handa, sjónum dælt úr skipinu, og þegar
nálgaðist háfjöru, fór Lúðvík Jónsson að
athuga og höggva til brotnu plankana í
byrðingunni; reyndist hann þá hraðvirkur
sera oftar, enda hjálpuðu félagar Iians hon-
um sem hver gat bez.t, og áður en háflætt
var, var aðgerðinni lokið. Fóru þeir síðan
upp á þiljur og höfðust þar við. Þegar skip-
ið rétti sig á flóðinu, kora í ljós að leki var
sama sem enginn, og var Jrá sjónum, sem
enn var í skipinu, dælt út. Á háflóði daginn
eftir flaut skipið út, var fært út á leguna
og lagt: þar fyrir akkerum. Allt, sem á landi
var, var fluct út í skipið, og nú fóru þeir fé-
lagar að koma reiðanum .fyrir og slá undir
segl. Danska skipshöfnin, sem enn var á
Papós, kom á Jrriðja degi út í skipið og
undraðist mjög, er hvert segl og hver kaðal-
spotti í reiðanum var kominn á sinn stað
og í réttar skorður á svo skömmum tíma.
Danski skipstjórinn kom út að skipinu, Jreg-
ar verið var að Ijúka við aðgerðina, og sagði
hann, að Jrótt aðgerðin hefði verið framin
í skipasíníðastöð ytra, Jrá hefði liún ekki
verið betur af hendi leyst. — Ákveðið hafði
verið, að danska skipshöfnin færi á skipinn
til Djúpavogs í veg fyrir póstskipið „Lauru“
eða „Thyru“, sem átti að koma Jrangað að
rúrnri viku liðinni.
Daginn eftir var blítt veður og lítil vest-
angola. Var Jrá haldið af stað undir háflóð,
skipinu róið úr fyrir ósinn, segl sett upp,
og skreið skipið hægt í áttina til Djúpavogs.
Danski skipstjórinn, sem var ungur maður.
og Lúðvík Jónsson settust í lyftingu og tóku
sér hressingu, en dönskn hásetarnir voru á
þiljum að spjalla við skipverja. Þegar kom-
ið var austur fyrir Vigur, sem er í Lónfirð-
inum, var vindur orðinn snarphvass og fór
\axandi, og skreið skipið hratt undir full-
um segium. Komu Jieir Lúðvík á þiljur, og
þótti skipstjórá nokkuð djarít siglt; gekk
hann aftur á til Lúðvíks Ólafssonar, sem
stóð við stýrið, og horfði á hann um stund;
sagði hann síðan. að auðséð væri, að hann
hefði áður haldið um stjórnvöl á skipi og
færist það vel úr hendi. Þetta var satt, því
áð Lúðvík Olafsson var orðlagður um allt
Austurland fyrir það, hve snilldarlega hann
stýrði skipum og bátum. Skömmu síðar
voru yfirseglin tekin niður, og skipið skreið
hratt austur á Berufjörð; lagðist það utar-
lega á legunni, því að vegna Jress að vind-
urinn var bógstæður, varð ekki kornizt inn
;í voginn. Um kvöldið var komið logn, og
voru þá bátar sendir til að róa skipinu inn
á voginum og því lagt \ið landféstar að
bryggju. Lúðvík Jónsson bauð skipstjóran-
um danska heim til sín og hélt liann á með-
an hann beið póstskipsins, en stýrimaður og
hásetar dvöldust á veitingahúsinu Lundi,
sem Þórunn Eiríksdóttir rak þá. Daginn
eftir var skipinn lagt npp í sandinn í vogn-
um á háflóðinu, og á næstu fjörum var
botn þess grannskoðaður, fannst á einum
stað lítils háttar leki, sem auðvelt var að gera
við, og eftir það revdist skipið alveg þétt.
Þegar póstskipið kom, vísaði Lúðvík því
leið inn á leguna. Fór danska skipshöfnin á
[r\ í suður, og skildu Jreir Lúðvík og skip-'
stórinn með vináttn; Jrakkaði hann Lúðvík
alla gestrisni og lipurð. — Mörgum ártnn
síðar, líklega um 1904 eða 1905, fór Lúðvík
til Kaupmannahafnar til að finna Weywadt
son sinn, sem þar dvaldist við smíðanám.
F(>r hann sem háseti á ganrla Wathne-skip-
inu Agli og dvaldist þar á meðan skipið stóð
við. Eitt kvöldið var hann á gangi niður við