Nýjar kvöldvökur - 01.01.1957, Qupperneq 44

30
ÆGIR OG BREZKI TOGARINN YORK CITY
N. Kv.
ráðlagt að bíða aðgerðalaus, þar til skipið
kæmi á vettvang.
Víkur nú sögunni um borð í brezka eftir-
litsskipið Mariner, er statt var út af Önund-
arfirði, og fer hér á etfir ágrip af skýrslu
skipherrans.
Laust eftir kl. 15 þann 16. júlí var hon-
um tilkynnt, að skipstjórinn á togaranum
York City vildi fá að tala við hann. Sagði
togaraskipstjórinn, að íslenzka varðskipið
Ægir hefði komið til sín og skotið að sér
kúluskotum. Skipstjórinn sagðist ekki vita
gerla, hvers vegna ætti að taka sig fastan,
því að hann teldi sig vera 6—-7 mílur út af
Blakksnesi. Skipherrann sagði togaraskip-
stjóranum, að hann skyldi hlýðnast varð-
skipinu og kasta akkerum þegar í stað. Ekki
kveðst hann hafa áttað sig fullkomlega á,
hvar togarinn var staddur, þar sem Blakks-
nes var ekki merkt á sjókort það, sem hann
hafði. Brátt gat hann þó staðsett togarann,
er reyndist vera 30 sjómílum sunnar en
eftirlitsskipið, og var þá tafarlaust haldið
áleiðis til togai’ans með fullu vélarafli
skipsins.
Skipherrann kveðst nú hafa látið kalla
upp varðskipið Ægi og talað við skipherra
þess. Sagðist hann vera á leið til skipanna
og bað um frekari upplýsingar jafnframt
því, sem hann óskaði eftir, að varðskipið
biði með togarann eftir komu þeirra. Það
samþykkti skipherrann á Ægi samstundis
og gat þess, að hann hefði sett út dufl í kjöl-
far togarans, er mældist 1,1 sjómílu innan
landhelgislínunnar. Skipherrann kvaðst þá
hafa spurt varðskipsforingjann, í hvaða
stefnu togarinn hefði togað og hve nærri
landi hann hefði farið. Hann fékk þau svör,
að skipið hefði togað frá landi og verið
öjómílu nær landi en duflið segði til.
Lengra varð samtalið ekki, en brezki for-
inginn tjáði varðskipsforingjanum, að hann
mundi koma á vettvang eftir 2þb klukku-
stund. Brezka eftirlitsskipið hélt nú á fullri
ferð í átt til skipanna, og í þann mund er
þau voru að koma í augsýn, bað togara-
skipstjórinn um samtal við eftirlitsskipið.
Skipherrann tjáði honum þá, að hann mundi
koma að togaranum, líta á staðarmælingar
hans og hlýða á, hvað hann hefði að segja.
Jafnframt lét hann skipherrann á Ægi vita
um þessar ákvarðanir sínar og grennslast
eftir, hvort hann hefði nokkuð við þær að
athuga. Síðan kvaðst liann mundu koma
yfir í varðskipið og ræða málið.
Eftirlitsskipið sigldi nú fyrst að dufli
því, sem varðskipið hafði látið út, og mældi
stað þess með sextant. Reyndist það vera 1
mílu innan við landhelgislínu. Síðar kom
í ljós, að sjókortum skipherranna bar ekki
alveg saman, þar sem þau voru ekki af
sömu gerð, og olli þetta örlitlu misræmi í
slaðarákvörðun. Skipherrann fór síðan
yfir í togarann og gerði þar sextantmæling-
ar miðað við ströndina. Kom þá útsetning
togarans á kortinu alveg ofan í landhelgis-
línuna, en þó taldi skipherrann sig geta séð,
að hann væri aðeins utan hennar. Eftir rat-
sjártæki togarans mældist hann 4þ4 sjó-
mílu frá Blakksnesi. Að þessu loknu fór
skipherrann yfir í varðskipið Ægi. Þar
báru skipherrarnir saman mælingar sínar,
og reyndist togarinn, þar sem hann lá fyrir
ankeri, eftir mælingu skipherrans á Ægi,
viðlíka langt innan landhelgislínunnar og
eftirlitsskipinu virtist liann utan hennar.
Brezki skipherrann treysti sér ekki til að
véfengja staðsetningu duflsins, sem varð-
skipsmenn settu út í kjölfar togarans.
Þegar skipherrarnir böfðu lokið athug-
unum sínum, tilkynnti skipherrann á Ægi
togaraskipstjóranum, sem einnig var stadd-
ur um borð í varðskipinu, að hann ætti að
fylgja sér til Reykjavíkur, þar sem mál hans