Nýjar kvöldvökur - 01.01.1957, Blaðsíða 57

N. Kv.
BROWN ÞRAUTSEIGI
43
utanþjóðkirkjumaður; sögðu stallbræður
hans, að hann væri matjurtasali, sem hefði
mjög mikil verzlunarviðskipti. I stóru búð-
inni lians í Lewisham var heil tylft af-
greiðslumanna, en auk bennar rak hann
tvær aðrar ])úðir, í Woolwich og Deptford,
og efnamenn í hefðarhúsunum í Blackheath
fengu alltaf lostæti frá honum, svo sem asp-
arges og jarðarber. Hann rak jafnvel nokkra
heildsölu og fyrir löngu hafði hann fært sig
svo upp á skaftið, að hann fluttist af sölu-
búðarloftinu í einbýlishús við Greenwicb
Park og bjó það beztu húsgögnum, sem
tíðkuðust um 1880. Þar bjó hann með
þremur sonum sínum og dóttur, sem var
elzt, og hún stjórnaði húshaldinu með þeim
dugnaði og glæsileik, sem tímanum hæfði.
Kona hans var dáin og var sárt saknað, en
fyrir dugnað Agöthu hélzt efnahagurinn á
réttum kili.
Við morgunverðinn þenna dag hafði
iAgatha ekki orðið vör neins fyrirboða þess,
að sá dagur yrði furðulegastur allra á ævi
„hennar. Hún Jiafði farið á fætur klukkan
hálfsjö eins og hún var vön og hafði hjálp-
að annarri vinnukonunni við eldamennsk-
una, á meðan hin var að kveikja upp í eld-
stónum. Hún hafði hellt í tebollana þeirra
Wills og Harrys og setið við borðið á með-
an þeir borðuðu í skyndi, lokað augunum
og spennl greipar guðræknislega, meðan
pabbi liennar flutti bæn, en hinir tveir höfðu
„staðið og beðið þess með óþreyju að kom-
ast til starfa sinna í sölubúðunum í Wool-
wich og Deptford. Þá mataðist pabbi henn-
ar, og í þeim svifum fór Agatha að fá eitt-
hvert hugboð um, að bún ætti eitthvað í
vændum. Hann las auðvitað dagblaðið sitt,
og af því að hann var með allan liugann við
það, gætti hann lítt almennra boðsiða. Hann
laut höfðinu eftir gafflinum, þegar hann
færði bann að munninum, smjattaði og tróð
stundum bita upp í sig áður en hann liafði
kingt þeim næsta á undan, og Agatha kunni
því miður vel. Hann sötraði teið í gegnum
yfirskeggið, svo að heyrðist langar leiðir,
og þó að Agatha hefði verið vitni að slíku
árum saman, þá sárnaði henni það sérstak-
lega í þetta skipti. Hún fann til löngunar
til að gera sér dagamun, en þó að hún á-
kvæði þegar í stað að taka sér orlof í fimm
daga og heimsækja virktavinkonu sína í
Ealing, þá var eins og hana grunaði, að sú
Lilbreyting mundi varla nægja sér. Henni
datt fyrst í hug að taka inn duglegau
skarnmt af sanna-blöðum undir kvöldið, því
að það meðal taldi hún allra meina bót, en
jafnskjótt féll hún frá því aftur, þótt undar-
legt væri. Þó að Agatha væri ekki vön að
grannskoða hugarástand sitt, var bún samt
hálfhissa á þessum skapbrigðum sínum.
Þegar faðir hennar var farinn, tók
Agatlia sér á herðar það vandaverk að búa
allt í húsinu undir fimm daga fjarveru sína.
Hún gekk um og greiddi verzlunarreikn-
inga, sagði eldastúlkunni nákvæmlega fyrir
um matseðlana, fyrirskipaði stofustúlkunni
það nauðsynjaverk að ræsta til í viðhafnar-
stofunni á þriðjudag og borðstofunni á mið-
vikudag, en í herbergjum herra Browns og
Harry á íimmtudag og Wills á föstudag.
Hún gerð morgunverkin sín; hún borðaði
léttan hádegisverð eins og hún var vön og
upp úr því fór hún að búast til brottfarar.
Hún lagði af stað klukkan fjögur með litla
handtösku í hendi. Henni var létt í skapi og
hún kveið engu; henni fannst notalegt, þeg-
ar marraði í hreinum og stroknum nærföt-
unum innanklæða; hún var laus við hús-
verkin og allt amstur í fimm daga, en samt
sem áður langaði hana svo sem ekkert til
að eyða þessum finnn dögurn heima hjá
Adeline Burton í Ealing. Gamall vinskapur
þeirra Agöthu og Adeline hafði auðvitáð