Eimreiðin - 01.04.1925, Qupperneq 41

ÞORSKHAUSARNIR OG ÞJÓÐIN
137
eIMReiÐin
bók3 Uer'^ e*mr n ís^an<^'> Því að þeir eru ekki nefndir í forn-
fu ^611*11111 vorum né fornbréfasafni, svo að eg hafi getað
u lð- Þó má hér minna á »Hnakka-kúlu kvæði« frá því
fjór ^ar Ses'r ^ra ^ví. ma^ur n°hkur hafi fengið
hyski
vættir þorskhausa að bragarlaunum og gert sér og
1 s'nu veizlu af, er heim kom:
Fjórar vættir fékk að vigt
af fríðum malma spilli
fyrir þann röskvan rímu dikt,
er rekkurinn kvað fyrir stilli,
fremsta stykkið af fiski þeim,
er firðar telja minstan seim,
fylkir gleðst og færði heim
fólkinu að snæða, fólkið má vel snæða1)-
Vlri5lst langeðlilegast að ætla, að þorskhausarnir hafi
] ^n'r hér jafnlengi og annar harðfiskur, þ. e. alt frá
en nárr>stíð. Menn hafa eflaust alla tíð etið soðna hausa
se siður en aðra hluta skepnunnar, nema fremur væri, þar
þí11 höfuðið er ljúffengasti bitinn. í þætti Sighvats skálds
á „aisor|ar er einkennileg frásaga, sem hér er vert að minna
sgj^.’Shvatr ólst upp að Apavatni í Laugardal. Sighvatr þótti
var '?Ur ma®ur í uppvexti. í Apavatni er fiskiveiði mikil. Þar
, a vist Austmaður nokkur, vitur og dæmafróður. Þeir
ko veic^u e'nn daS isqran örriða á dorg; og er þeir
Sj t,U ^eim> var soðinn fiskurinn. Þá mælti Austmaður, að
Va*r skyldi eta fyrst höfuðið af fiskinum og kvað þar vit
0 6rs hvikindis fólgið. Sighvatr át höfuðið og allan fiskinn
þ . a hvað hann vísu. »Sighvatr var síðan skírr maðr«,
þlr sagan við.
°rðiarila er nú blátt áfram gefið í skyn, að Sighvatr hafi
vér S^a^ °9 skírleiksmaður á því að eta örriðahausinn. Og
ej . sh’Ijum vel hugsun Austmannsins. Hún er hin sama og
aian '1,.29'umanna a ollum öldum, sem sé, að öll sálarstörf
]e SlUS 6'2' Sina 1 efnabngðum líkamans og þá sérstak-
a ^augakerfisins. Hugsunin sé starf heilans, en það sé
'°Si\^r Islandsk digtning omkring 1500. Nord. Tidskr. for Filo-
bls. 44. próf. Sigurður Nordal hefir bent mér á þetta.