Eimreiðin - 01.04.1925, Side 47

EimReiðin
ÞORSKHAUSARNIR OG ÞJÓÐIN
143
jj . 31 Pvi að eta það, enda var þetta barð skorið af og
inn Skollaskirpa hefir ekki þótt betri en það, að fjand-
slálfur mundi hafa skirpt henni.
ui rnsir hlutir hafa fyr og síðar verið kendir við Pétur post-
e3 -^ar'U rne',,’ hér a landi og annarstaðar. Þó veit
við k ^ a^ a^rar þjóðir en íslendingar hafi minst þeirra
og \orskhausinn. í honum heitir Pétursbeita og Pétursangi
be,v*r«st þó hvorugt merkisgripir. Mér er sagt, að Péfurs-
Vj]jaan hyki engin tálbeita, og er annað hvort, að menn hafa
sneiða að postulanum með því að láta hana heita í
fisk' 'Ö ^ honum, eða þá gefa í skyn, að hann hafi verið svo
1;til'nn’ aö sama var hverju hann beitti. — Maríufiskur heitir
hsku V°^V' lnni 1 þorskhausnum og Maríusvunta heitir þunnur
kerj.r’ er endar í himnu, hún er líka kölluð meyjarsvunta,
að h .^arsvunfa 09 þerrisvunta. Síðasta nafnið bendir til þess,
einu Un V3r ^10^ ^1 þess að spá um veður. Maður sleikir hana
ef 1 .Slnni- Ef hún stendur þá beint upp, verður blæjalogn;
er fUn legst niður, veit það á storm og því meiri sem hún
kej(j 3 an' ^*a hafa menn og búið sér til leikfang, er kerling
ejnn. ’ Ur baulubeini og bauluprjónum eða gelgjum, sem þeir
Ky ^ahast. Það er mesti myndarkvenmaður tilsýndar. —
njar n'r hafa verið hafðar fvrir spilapeninga, til að láta »geta
hafö°S ' s'num* 0. s. frv. Loks hafa gelgjurnar verið
ar fyrir tannstöngla og fyrir hnokka í rokk.
0g , , má gleyma því, að það var íþrótt að rífa þorskhausa
Ve] ° ' mihlu skifta, að menn gerðu það hreinlega og gengju
r'fa yf ma* Slnum- var eiH a^ nieðalmannsverkunum, að
bak.Jx0rsunaus allsnakinn og hníflaust (sumir segja fyrir aftan
^ 1 °g blóðga sig hvergi.
dYgð'0rSkhaUSaát‘nU menn ser mar9s konar dygðir —
sra01r er telja má æðstu prýði og blóm sannrar menningar.
hann6m r'tur Þo^shhaus og etur, lifir í innilegu tilhugalífi við
hverr' UUZ S1^asli t>itinn er búinn. Hann verður að hafa fyrir
fa]jð °2n er hann fær, gera sig verðugan sælgætisins, sem
að V1^ r°ð °S bein í fylgsnum haussins. Hann lærir
við fyrirhöfnina, láta sér nægja lítið í senn og efa
Sleðjast
nvem m
on •, munnbita með næmum smekk fyrir sérkennum hans
9 aildi.