Eimreiðin - 01.04.1925, Page 60
156
TVÆR SÖNGVÍSUR
EIMREIÐI^
Gef þú mér krafta að gráta og brosa þeim
og guðsríki stofna í juktum hamrageim.«
Klukkurnar hringja — en himingeisli skín
í hamarinn, þar drotningin faðmar börnin sín.
Og rödd af himni ómar, engilmild og hrein:
Ast þín, móðir, sigrar hvert jarðneskt böl og mein.
Þrír ungir menn —.
(L. Uhland.)
Þrír ungir menn fóru yfir Rín.
Hjá gestgjafafrú þeir föluðu vín.
»Er ölið og vínið sem endranær?
Hvar er yðar dóttir, móðir kær?«
»Minn bjór er svalur og bjart mitt vín.
A líkbörum hvílir ljúfan mín.«
Og hljóð þau gengu í herbergið inn;
þar hvíldi hún — fögur og föl á kinn.
Hinn fyrsti af ásjónu heldúk hóf,
svipur hans blíðu við angur óf:
»Æ, ef að þú lifðir, ljósa mær,
þú yrðir mér, framar öllu, kær.«
Annar blæjuna yfir lét,
leit undan, vonlaust og sáran grét:
»Árum saman ég unni þér,
nú á þig dauðinn og burt þú fer.«
Hinn þriðji blæjunni aftur brá af,
á augun kysti — en mærin svaf: