Eimreiðin - 01.04.1925, Qupperneq 70

166
FERÐ UM MIÐSVÍÞ]ÓÐ
EIMREIÐ,N
orð eru það fyrsta, sem fyrir augun ber í háskólanum. I
einni setningu er hér markaður grundvöllur allrar vísinda-
legrar starfsemi, og virðist þessi regla hafa gefist vel, þvl
Svíar [standa nú framar en hinar Norðurlandaþjóðirnar a
mörgum sviðum vísindanna. Hafa þeir jafnvel vísindamenn
aflögum, svo að Danir hafa fengið háskólakennara þaðan.
Háskólinn er einn sá elsti í Evrópu, frá 15. öld, og erU
við hann margir einkennilegir siðir. Virðulegastir allra manna
í Uppsölum eru doktorarnir. En til þess að þeir þekkist ur
nota þeir einkennilega pípuhatta með ótal fellingum frá koll'
til barðs, og eru eikarlauf útsaumuð á hálskragana á frökkum
þeirra. Eftir kappræðuna leggur háskólarektor einfaldan lár-
viðarsveig um enni hins lærða manns, og kveður þá við faU’
byssuskot, svo hvert mannsbarn í bænum viti, hvað er uð
gerast. En heiðursdoktorar fá annað skot í viðbót, þegar
doktorshringurinn er dreginn á fingur þeim, því þeir þykia
enn sprengvirðulegri en hinir.
Stúdentalífið er einnig mjög einkennilegt. Samsveitungar
mynda félög, og er hver stúdent skyldur til að vera meðlimur
síns félags. Hvert félag, eða þjóð (nation) á sitt hús, þar sem
stúdentinn fær einskonar uppbót fyrir heimilið. Þar ligðl3
frammi blöð úr héraðinu, myndir af hugþekkum stöðum hanga
á veggjunum, og þar er bókasafn með mörgum lestrarstofum-
Er kapp milli hvers léns að gera hús sitt sem bezt ur
garði, enda eru þau mjög prýðileg. Líklega auka þau samt
allmjög á hreppapólitík stúdenta. Eru utanfélagsmenn nefnd'r
útlendingar, og tala stúdentarnir með lítilsvirðingu um
lendingana«. Ef minst var á drykkjuskap stúdenta þekti sa
stúdentinn, sem talað var við, engin dæmi þess hjá sinni þjóö.
— en útlendingarnir voru afleitir.
Að kvöldi þess 2. júní fór ég upp í svefnvagninn frá UpP'
sölum norður á bóginn. Kvöldið var hlýtt og trén laufgup-
Ávaxtatrén stóðu í blóma á berum kvisti og voru hvít og bleik
af blómum, en jörðin af föllnum blómblöðum. Á svona kvöld'
skilur maður, að Japanar haldi þjóðhátíð, þegar kirsuberjatren
blómgast.
Næsta morgun, er ég vaknaði, var jörðin og trén alhvít-
Hér var alt hvítt af snjó, því vorið var ekki komið hinga^-