Eimreiðin - 01.04.1925, Qupperneq 81

E'WREIÐIN
Nú _
að
LÍFGJAFINN
177
ég er að vinna hjá þér sem stendur. Það er gott
EVln"a, finst þér ekki?
_n afið þér enga fasta atvinnu?
Svaraði ég einbeittur, ég skal.
Urðutnn ^ afhir u m's unciranch °S greikkaði sporið.
st$r Samferða að húsinu, þar sem hann vann. Það
bakd 3 S°fuhúðin ■ borginni. Við hröðuðum okkur inn
Vr einar, og var ég nú staddur í afarstórum sal.
Ég e ^ n°hhur kom a moh mor °9 spurði, hvers ég óskaði.
{ h°mmn hingað til að vinna, svaraði ég.
k aoa deild? spurði hann. Hver sendi yður hingað?
arna var fjöldi fólks inni, alt að láta vörur í kassa. Áður
og
Við
var
um
en
han^9,9a^ svarað spurningu hans, kallaði einhver á hann,
P hra5aði sér í burtu.
Cg fnr ' c i
ins Ur frakkanum og hengdi hann hjá yfirhöfnum fólks-
Sa> að^0 -^°r °9 vmna hegðaði mér í öllu eins og ég
hafo^ ^'nir Serðu. Hálfri stundu síðar kom maðurinn, sem
avarPað
^ harna
á ka^ 96r' eins °9 óg get, svaraði ég og rak um leið nagla
q 1 hassann, sem ég var með, svo kvað við hátt.
he9ar fann'9 vann til klukkan sex. Glaðasólskin var, og
niín rin9t var streymdi alt fólkið út. Verkstjórinn kom til
^e9a°9 Spurði’ hvort °g hefði ekki fengið númer eins og hinir.
féhh 69 SVaraði því neitandi, spurði hann mig að heiti og
mer síðan númer. Flýtti ég mér síðan út. Drengurinn
mig. — jæja, sagði hann. Þeir hafa þá sett
meðan ég veik frá, var ekki svo?
bejx öl°an nUmer. riýtti ég
Hve'r'0 dYrnar‘
Ég -n'.^ fenSuð þér vinnu? spurði hann forvitnislega.
Hv ^3na vlsa a^ur en e2 kom, svaraði ég.
r ;fer ^ivesaði yður hana?
^^iafinn, svaraði ég.
\;ee.n9urinn varð vandræðalegur.
fórug ! . her nu ekki að gabba mig, mælti hann. Hvernig
tugum 3ð homast 3Ö þessari vinnu? Ég hef séð menn svo
var an 11 reVna að komast að vinnu hér í morgun, en þeim
En 7- Vísað frá-
broSanjjeir hata heldur ekki fundið lífgjafann, svaraði ég
12