Eimreiðin - 01.04.1925, Qupperneq 83

EIMReiÐjn
LIFGjAFINN
179
Og .
efni ^ min‘lst þeirrar stundar er mér var fengið skjal þess
. ®g hefði lokið meistaraprófi. Svo breyttist sjónar-
sem ' e'nni sv'Pan> °S ég sá ömurlegan fangaklefann, þar
i.... Uln hundrað manns lágu alt í kring um mig á hörðu,
k0’du gólfinu.
’> svaraði ég ígrundandi. Lífgjafinn á hvorki skilt við
han Un umhverfi- Sem stendur veit ég ekki gerla hvað
n, er> en ég ætla mér að komast fyrir það, brjóta hann
mer9jar, og þá skal ég segja yður meira um hann.
9 sem ég leit framan í kennarann, sá ég sama vandræða-
uD nn a honum og komið hafði á drenginn. Ég braut því
a öðru umtalsefni, og ræddum við eftir þetta um daginn
9 Ve9inn.
Um ^ Vann ' ^ei^a V1^u eða ien9ur ÞV1 SanSa frá vör-
^ °9 negla aftur kassa. Mér lét verkið vel. Hið leyndar-
'Usfulla afl styrkti mig öllum stundum. Dag einn veitti ég
J eftirtekt, að skrifarinn, sem merkti kassana og sagði fyrir
miki(j ’ bvaii 1 s^Yldi látið, átti mjög annríkt. Það lá
rneira fyrir en honum var unt að afkasta. Nokkrir
sioðu auðum höndum. Þeir gátu ekkert gert fyr en
að Var a-® rannsak3 þarin vöruhluta, sem í þeirra kassa átti
sU •. ai*a* Ég lagði frá mér hamarinn og gekk þangað sem
ri{arinn stóð.
Ki-79 á að
blat! áfram.
Hann
var
aðstoða yður það sem eftir er dagins, sagði ég
leit á mig undrandi. ]æja, sagði hann svo. Það
að V* 9ott’ Þeim shyldi loksins detta í hug að fá mér
fyrir a!mann- ^vo rettl l131111 mer skjalabunka og rýmdi
mer á skrifborðinu. Umsjónarmaður deildarinnar var ekki
Viðstaddur
min.
Yður
Yptl óxlum
S:.sar ég fór
narmaðurinn
meYrið þér,
En litlu síðar kom hann og leit forvitnislega til
öd dioi'’ *>-.
verið sagt að hjálpa Dick? spurði hann. Ég
þess að líta upp og hélt áfram að reikna.
heim frá vinnu minni um kvöldið fylgdi um-
mér á leið.
mælti hann um leið og við beygðum upp
an