Eimreiðin - 01.04.1925, Síða 89

El«RElÐiN
LÍFGJAFINN
185
sálum vorum. Þá fyrst byrjar líf vort í raun og veru. Þá
ná^ð ^'*Um V^r Uf)P le92Íum u brattann, unz vér höfum
k UPP á tindinn. Lífgjafinn liggur falinn í hverri sál og
^ Ur ^eSS’ ^ann se ^>nn- Hia sumum vaknar hann al-
e^ei frá vöggunni til grafar. Stundum vaknar hann ekki fyr
ttaðurimi stendur ellihrumur á grafarbakkanum. En stund-
gm f'nnur barnið hann, þar sem það leikur að móðurknjám.
shopast að honum og kalla hann hepni. En hepni er
inn ^ anna^ en hverfult bros gæfunnar. Lífgjafinn lýsir veg-
einuU^ ^asæ*> honnar. Þess vegna er gifta þín undir því
u líomin, að ljós hans fái að skína í sál þinni. Abraham
nc°ln fann lífgjafann þegar á unga aldri. Eldur þessa und-
las mle9a máttar vermdi kalt gólfið, þar sem Lincoln lá og
l °9 nam> og tendraði hinn dapra viðarloga arineldsins, er
nann 1 .
‘as við. Máttur lífgjafans knúði hann í sífellu áfram að
'nu- Lífgjafinn er ógurlegt afl. Það afl gerði litla manninn
>'orsiku að heimsdrotnara. Það gerði herðamjóan og hold-
baðnaU ^°^ærs^umann a^ mosta auðmanni heils stórveldis.
°S DSer^' menn ems °S Edison, Carnegie, Woodrow Wilson
q 0°sevelt að bjargvættum heillar þjóðar og alls mannkyns.
^ 9 það getur einnig gert ykkur að slíkum mönnum. Og það
Vrir í sálum ykkar. Vekið það þegar í stað!
eldu Ur V3r^ ^°Sn- Ég einblíndi á prófessorinn og sá, að
að Jlnn’ Sem ^Vll{ria^ hafði í augum hans, var hægt og hægt
renna út. Hann hristi höfnðið brputnlpna
Nei,
af bikj
út. Hann hristi höfuðið þreytulega.
það er ómögulegt, alveg ómögulegt. Ég hef drukkið
ve * ^ar flfsms °3 er nú að sötra dreggjarnar. Bikar lífsins
Ur ekki nema einu sinni fyltur, og þegar hann hefur verið
n til botns, er ekkert eftir nema dreggjar elli og eymdar.
he vVa^ur °9 btill! hrópaði Randolph, um leið og hann tók í
hé 3r mannsms og hristi hann óþyrmilega. Þér voruð
þér mm kuinn að nn lífgjafanum á yðar vald, en nú raulið
Það 3nn 3^Ur ' svefn me® hinni heimskulegu bölsýni yðar.
®tíð ^ ^6SS' ranSa kenning, sem þér og yðar líkar hafið
mv b ^ lahieinum, sem hefur haldið mönnum í sama synda-
r rinu öldum saman. Vaknið, maður, vaknið! Vekið líf-
'f”” í sál yðar!
eir horfðust í augu fast og lengi. Loks rauf litli maður-