Eimreiðin - 01.04.1933, Page 43

EIMREIÐIN
JÓLAG]ÖFIN
155
stilla sig. Hún snéri sér til veggjar og titraði öll frá hvirfli
t'l ilja. Signý kom inn og hreiðraði sig í mestu rólegheitum
undir sængina. Abígael hlustaði.
Ekki var óstyrkurinn mikill á Signýju — andaði jafnt og
rólega eins og ekkert hefði í skorist. Abígael fanst hjartað
vera komið upp í hálsinn á sér, þar barðist það um og
sPnklaði eins og silungur í neti. Og nú kom Grímur inn.
Hann kveikti á kertisskari á borðinu og fór að gera matn-
Um skil. Hann virtist rólegur eins og belja á bás. Það var
Vlst ekki mikil sektarmeðvitund hjá þeim hjúum.
Grímur afklæddi sig, hallaði sér út af og slökti ljósið. Hann
sneri sér að henni og klappaði á öxlina á henni. Hún lézt sofa.
Gfímur strauk lófanum um vanga hennar. Aldrei hafði henni
íundist þetta handtak ógeðslegt fyr. Það fór hrollur um hana.
lKomdu sæl, heillin mín«, sagði hann með innilegu hvísli.
Hún gat ekki talað. Henni var ómögulegt að taka þessari
k'íðu hans. Hún hristi til öxlina, eins og hún vildi losna við
tá byrði, sem á henni hvíldi, og brast í grát. Grímur var
^álitla stund að átta sig á þessu. Af hverju gat manneskjan
Verið með sút og volæði? Jú! náttúrlega hafði hún orðið
Vor við ferðalag Signýjar og var nú orðin hrædd um hann.
hún hlaut að jafna sig á þessu í nótt. Og eftir því sem
Gfírnur varð rólegri fanst honum, að Abígel hlyti að stillast
'ta- Og þó svo færi nú ekki, þá hlaut hún að verða því
Slaðari á jólanóttina sem hún var hræddari þessa daga, sem
eftir voru.
Hann snéri því frá þessu óvinnandi musteri. Og með gleði
9lafarans í hjartanu og höfðingsskaparhræringar bak við eyr-
sofnaði hann. — — —
Abígael grét hljóðlega nokkra stund. Við það sefaðist hún.
^°ks hættu tárin að renna, og hún gat farið að hugsa skýr-
aij og reyndi að telja sér trú um, að ekkert væri að óttast.
'3ný hafði aldrei fengið orð fyrir það að vera gála. Hún
Var orðin rúmlega fertug og hafði aldrei verið við karlmann
end. Og ekki hafði Grímur verið mikið í stúlkusnatti um
a9ana. Þótti alveg einstaklega stiltur á unga aldri, og þá
"ar ekkert líklegt, að hann færi að taka upp á þessu nú.
onum hafði víst ekki komið til hugar að gifta sig fyr en