Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1933, Page 104

Eimreiðin - 01.04.1933, Page 104
216 UPPRISA EIMREIÐIN stjórnin, heimsstjórnin og heimilisstjórnin hérna. Hvar ætli þetta lendi!« Eftir slík og þvílík æði-köst tók að draga af Torfa. Hann lagði hendur í skaut og lagðist í rekkju. Stundum lá hann alt skammdegið í þeim bobba, með þeim hætti, að varla dróst úr honum orð, og lifði hann þá að hálfu leyti á munn- vatni sínu. Leitað var ýmsra ráða til þess að lyfta honum úr bólinu, herða hug hans, brýna kjarkinn, ná hálmviskinni, sem örvæntingin stakk í brjóst honum, þar sem hjartað skyldi vera. En hvorki fortölur né læknalyf dugðu honum og ekkert nema brennivín. Nú bar svo við, að enginn læknir var í nánd, það hérað í millibilsástandi, sem Hringver átti heima í. Þetta hérað var útkjálkaumdæmi. Læknirinn, sem þar hafði verið, átti í vænd- úm »betra brauð«, ef hann sæti þarna tiltekinn árafjölda. Nú var sú fylling tímans komin og fólkið læknislaust, í reyndinni. Engan dropa var að fá í kaupstaðnum, síðan bannið var lög- leitt. Og þá kunni enginn að brugga hér í landi. Hjónin áttu son, sem nú var á tvítugsaldri; hann hét Bjarni. — Kringumstæðurnar höfðu þroskað hann að sumu leyti, gert hann vel-vakandi og vel-haldandi um heimilishaginn, en jafnframt þögulan og sérvitran. Hringver var í skammdeginu, þegar fannkyngjan lá á landinu, þvílíkt sem kirkjugarður — svo alvöruþrungið í þögn sinni. En um að litast í orðlofi dagsins, næsta mikilfenglegt. Stórbrotnir jöklar sátu uppi á harðvítugum hömrum, á aðra hönd. En á hina hlið ríkti hafið — sjávargeimur, sem aldrei gat þagað. Osamlyndi hans og strandarinnar var látlaust dag og nótt, og hljóðuðu þau hvort undan öðru því meira og hærra, sem dimmara var í lofti og daprara umhverfis. Bjarni átti afmæli um veturnætur. Og nú var hann tvítugur, þegar þessi söguþáttur gerist. Tíðin hafði verið góð um haustið, og Torfi hafði verið með sjálfum sér. Birna húsfreyja hirti eigi um að biðja bónda sinn um leyfi, þegar henni sýnd- ist að gera sér dagamun, eða bera undir hann það sem henni virtist heyra til verkahring sjálfrar sín. Einn dag kemur Torfi inn í eldhús með óhreinar hendur, hafði verið að troða torfi í fjárhúsagáttir, og biður um volgt vatn til að skola af
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.