Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Side 48

Eimreiðin - 01.07.1933, Side 48
272 AUSTFJARÐAÞOKAN eimreiðin Þórður kom fljótt auga á hana og börnin. Hann kastaði lauslegri kveðju á hópinn, nam staðar utan kirkjugarðsins og kysti börnin, gekk svo rakleitt til Guðlaugar og mælti: — Sæl, góða mín. Nú er ég orðinn heldur svangur. Bless- uð komdu nú heim og gefðu mér eitthvað að borða! Rétt i þessu sá hann, hvar prestur stóð á miðju hlaði, skrítilega vandræðalegur á svipinn. Þórður sneri sér snögglega við. Á andlitinu var nú þetta gamla, ósvífna hálfkæringsglott, sem sveitungum hans var svo mikið stríð í. — Komdu blessaður og sæll, prófastur góður! Þú hefur þó aldrei verið að flytja útfararminningu eftir mig í dag, blessað- aður. En svona er ég — altaf jafnófyrirleitinn og vant er — að koma svona óboðinn, til þess að vera við mína eigin útför! Ég ætti náttúrlega að biðja afsökunar — ég geri það hér með — og lofa því að gera það aldrei aftur! En ræðuna verð ég að fá. Hana borga ég, og hana á ég. Prestur rétti honum hendina hlýlega og reyndi að taka þessu með yfirlætisbrosi, lét sem hann heyrði ekki háðið, en sagði aðeins: — ]á — svo þú ert kominn. Hvar hefur þú eiginlega verið og hvað hefur komið fyrir þig? — O — o , það er hvorki löng né margbrotin saga. Eg fór að reyna með færi hérna úti á firðinum. Svo viltist ég 1 þokunni og hitti loks togara, komst >um borð« í hann, en misti þar frá mér bátinn, og árans karlarnir vildu ekki skila mér fyr en þetta. Þóttust ekki mega vera að því! Þórður sagði þessa sögu svo hátt og skýrt, að allir kirkju- gestirnir heyrðu. Samtal hófst nú milli þess með töluverðum ákafa. Guðlaug gekk til Þórðar með börnin og sagði: — Eigum við þá ekki að fara að koma? — Jú, Þórður kvaddi klerk í snatri leit snögglega á Guð- laugu og sagði: — Hvaða sjal ertu með, kona? Guðlaug rankaði við sér. Beiskjubrosi brá fyrir á fölu and- litinu: — Prófastsfrúin — hún — hún gaf ekkjunni — móður föðurlausu barnanna þetta sjal. Nú ætla ég að skila því aftur- — Konan hans Þórðar á Króki hefur sjálfsagt ekki átt að fá það. — Hún gekk rakleitt inn í forstofuna, þangað, sem gamB sjalið hennar hékk, og skifti á sjölunum. Þórður horfði á eftir henni — aðdáunaraugum — regluleg- um ástaraugum, kannske í fyrsta skifti á æfinni. Þau höfðu nú verið gift í ellefu ár — en, nú í fyrsta skifh þekti hann konuna sína. Einar Frímann.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.