Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Page 48

Eimreiðin - 01.07.1933, Page 48
272 AUSTFJARÐAÞOKAN eimreiðin Þórður kom fljótt auga á hana og börnin. Hann kastaði lauslegri kveðju á hópinn, nam staðar utan kirkjugarðsins og kysti börnin, gekk svo rakleitt til Guðlaugar og mælti: — Sæl, góða mín. Nú er ég orðinn heldur svangur. Bless- uð komdu nú heim og gefðu mér eitthvað að borða! Rétt i þessu sá hann, hvar prestur stóð á miðju hlaði, skrítilega vandræðalegur á svipinn. Þórður sneri sér snögglega við. Á andlitinu var nú þetta gamla, ósvífna hálfkæringsglott, sem sveitungum hans var svo mikið stríð í. — Komdu blessaður og sæll, prófastur góður! Þú hefur þó aldrei verið að flytja útfararminningu eftir mig í dag, blessað- aður. En svona er ég — altaf jafnófyrirleitinn og vant er — að koma svona óboðinn, til þess að vera við mína eigin útför! Ég ætti náttúrlega að biðja afsökunar — ég geri það hér með — og lofa því að gera það aldrei aftur! En ræðuna verð ég að fá. Hana borga ég, og hana á ég. Prestur rétti honum hendina hlýlega og reyndi að taka þessu með yfirlætisbrosi, lét sem hann heyrði ekki háðið, en sagði aðeins: — ]á — svo þú ert kominn. Hvar hefur þú eiginlega verið og hvað hefur komið fyrir þig? — O — o , það er hvorki löng né margbrotin saga. Eg fór að reyna með færi hérna úti á firðinum. Svo viltist ég 1 þokunni og hitti loks togara, komst >um borð« í hann, en misti þar frá mér bátinn, og árans karlarnir vildu ekki skila mér fyr en þetta. Þóttust ekki mega vera að því! Þórður sagði þessa sögu svo hátt og skýrt, að allir kirkju- gestirnir heyrðu. Samtal hófst nú milli þess með töluverðum ákafa. Guðlaug gekk til Þórðar með börnin og sagði: — Eigum við þá ekki að fara að koma? — Jú, Þórður kvaddi klerk í snatri leit snögglega á Guð- laugu og sagði: — Hvaða sjal ertu með, kona? Guðlaug rankaði við sér. Beiskjubrosi brá fyrir á fölu and- litinu: — Prófastsfrúin — hún — hún gaf ekkjunni — móður föðurlausu barnanna þetta sjal. Nú ætla ég að skila því aftur- — Konan hans Þórðar á Króki hefur sjálfsagt ekki átt að fá það. — Hún gekk rakleitt inn í forstofuna, þangað, sem gamB sjalið hennar hékk, og skifti á sjölunum. Þórður horfði á eftir henni — aðdáunaraugum — regluleg- um ástaraugum, kannske í fyrsta skifti á æfinni. Þau höfðu nú verið gift í ellefu ár — en, nú í fyrsta skifh þekti hann konuna sína. Einar Frímann.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.