Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Side 112

Eimreiðin - 01.07.1933, Side 112
336 HLUTAFÉLAGIÐ EPISCOPO EIMREIÐIN Hann sat uppi í rúminu og virtist vera á hleri. Hann svar- aði: »Nei, ég hef ekki kallað á þig«. En ég held að hann hafi ekki sagt hið sanna. »Ef til vill hefur þú kallað á mig í draumi? Svafstu ekki rétt áðan?« »Nei, ég svaf ekki«. Hann horfði á mig órólegur og tortrygginn. »En hvað er það, sem gengur að þér?« spurði hann. »Hversvegna ertu móður? Hvað hefur þú gert?« »Vertu rólegur, Ciro«, grátbað ég hann og gældi við hann, en fór undan í flæmingi að svara. »Þú sérð að ég er hjá þér. Ég hreyfi mig ekki frá þér framar. Sofðu nú, sofðu!« Hann hallaði sér aftur á koddann og varp öndinni þung- lega. Því næst lokaði hann augunum og lézt sofa, til þess að þóknast mér. En að nokkrum mínútum liðnum opnaði hann þau aftur og starði framan í mig, og hann sagði með hreim, sem ekki verður lýst: „Hann er ekki farinn ennþá“. Hinn dapurlegi fyrirboði yfirgaf mig ekki frá þessari nóttu. Hann lýsti sér eins og óljós, mjög dularfullur kvíði, sem mynd- aðist inst inni í sál minni, þar sem birta meðvitundarinnar nær ekki að skína. Hann var hræðilegastur og óskiljanleg- astur af öllum þeim hyldýpum, sem ég hafði fundið í sál minni. Ég hafði sífelt auga á honum, í hræðilegri angist mældi ég dýpt hans, í þeirri von, að það myndi skyndilega bregða leiftri yfir hann, og að hann birtist mér allur. Stund- um virtist mér þetta, sem ekki var hægt að þekkja, færast smámsaman upp í sál minni. Ég fann að það nálgaðist svið vitundarinnar, að það straukst við það. Því næst steypti það sér skyndilega til botns og hvarf í skuggann, og ég var grip- inn afar-undarlegum óróa, sem ég hafði aldrei fundið til áð- ur. Skiljið þér mig? Til þess að geta skilið mig, hugsið þér yður, herra, að þér stæðuð hjá brunni, sem þér gætuð ekki mælt hvað væri djúpur. Dagsbirtan nær niður á einhvern á- kveðinn stað í honum, en þér vitið að þar fyrir neðan felst eitthvað hræðilegt og ókunnugt í myrkrunum. Þér sjáið þa^ ekki, en þér finnið að það hreyfist. Smámsaman færist þetta upp og kemst að takmörkum birtu og skugga, þar sem þer getið ekki ennþá greint það. Eftir augnablik munuð þér sja
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.