Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1954, Blaðsíða 40

Eimreiðin - 01.07.1954, Blaðsíða 40
192 SLAGHARPAN eimreiðin dapran, þá verður hún aftur kát og rekur allar mínar áhyggjur á flótta. Hún er í einu orði sagt dásamleg. I fyrra taldi hún mig á að leita ráða hjá ungum skurð- lækni, sem er vinur okkar beggja. Hann vakti mér von, sem nú er orðin að vissu. Ég hef með öðrum orðum himin höndum tekið — og þar hefurðu sögu mína alla! Nú verður þú að segja mér um sjálfan þig, Serval. Ég hef eingöngu talað um sjálfan mig — og um leið verið að tala við sjálfan mig. „Mér þykir ákaflega vænt um að heyra, hve hamingju- samur þú ert, Flao. Saga mín er allt önnur en þín, hún er bæði smánarleg og ekki sérlega margbrotin, en ég skal segja þér hana alla, eins og hún er, og í eins fáum orðum og unnt er. f París var ég nákominn kvenmanni, sem ég elskaði út af lífinu árum saman. Hún var greind, en undirförul. Hún blekkti mig, bæði að því er sjálfa hana snerti og aðra. Þannig reyndist hún frá því fyrsta að ég kynntist henni og þar til við skildum fyrir fullt og allt. Hún var miskunnar- laus að eðlisfari. Þegar mér tók að ganga illa í lífsbaráttunni, rann það upp fyrir henni, að hún hefði gert rangt í að binda trúss við lánleysingja eins og mig. Hún hefndi sín með því að saurga og svívirða allt, sem mér hafði verið heilagt í samlifi okkar. Hún hafði undrunarvert minni. Nóttina áður en hún skildi við mig talaði hún allt fram undir morgun um liðna sam- veru okkar. Hún hafði mjög viðfelldna rödd, talaði í lágum hljóðum. Undirfurðuleg og ósvífin hellti hún eitri í sál mína með því að birta mér hug sinn eins og hann var í raun og veru. Ég hafði látið fallazt í hægindastól, yfirbugaður og örvilnaður. Hefðum við verið lögzt til hvíldar og legið hlið við hlið í rúminu eða ég setið í venjulegum bakstól, sem ég hefði getað sprottið á fætur úr fyrirhafnarlaust, er ég ekki viss um, að hún hefði sloppið eins vel og hún gerði með eiturörvar sínar. Ég hefði þá að líkindum gert út af við hana. En í þessum djúpa hægindastól, sem ég sat í, varð ég aðeins magnþrota áheyrandi að óhugnanlegu fyrirbrigði, sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.