Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1954, Síða 56

Eimreiðin - 01.07.1954, Síða 56
208 ÓLAFUR í HVALLÁTRUM eimreibiN aldrei séð fugl spakari að manni. Gekk Ólafur um á meðal þeirra, gældi við þær og masaði og þekkti fjölda af þeim frá ári til árs. Var honum jafn annt um þær og húsdýr sín, enda máttu þær vel teljast til húsdýranna og gáfu Ólafi góðan arð. Ólafur var maður stórbrotinn um alla rausn, búhöldur mikill og glöggur og dugandi til alls fjárafla, en greiðvikni hans og örlæti virtust ekki eiga sér nein takmörk. Svo var, sem honum væri ekkert það óviðkomandi, þar sem hann gat orðið að liði- Vor eitt var mjög hart upp til dala, og frétti Ólafur, að fátækur barnamaður, er þar bjó upp af fjarðarbotni einum, væri orðinn allsnauður af heyjum. Hratt hann þá fram bát sínum, bar á nokkuð af heyi og mat og færði bónda. Skoðaði hann siðan heybirgðir bónda og bauð að því loknu að taka af honum kú af heyjunum og fóðra, það er eftir væri vetrar, og lét sem þá myndi duga. Þáði bóndi það með þökkum. Síðar um vorið, er jörð var gróin, færði Ólafur honum kúna og lét fylgja tvo eða þrjá fjórðunga smjörs. Mér þótti sagan lýsa vel skapferli Ólafs og drenglund. Síðar um sumarið var það eitt sinn, að Ólafur sat í stofu hjá mér. Spurði ég hann þá í glensi, hvort það væri satt, að hann hefði látið smjörið fylgja kúnni og gat þess, að margur myndi hafa tekið málnytuna upp í fóðrunina. Ólafur svaraði: „Heldur þú, karl minn, að hann Guðmundur hafi heldur mátt missa þessa smjörklípu en ég?“ Mér þótti gaman að svarinu, og það var Ólafi líkt. Ólafur var þjóðhagasmiður og allra manna nýtnastur uffl efni, og kom þar til gleggni hans og hagsýni. Varð honum allt nýtilegt að einhverju, eins og títt er um þrifnaðarmenn. Nu er það eitt sinn, að Ólafur kemur úr kaupstað og hefur flutt heim mikla vöru, sem hans var jafnan vandi, því að betur kunni hann við að vera birgur að hlutunum. Þegar hann hefur ráð- stafað vörunni, sem honum likar, setur hann drengi sína til þess að slá sundur vörukassa, draga nagla úr fjölunum og flokka þær eftir lengdum og þykkt. Skyldi nota þetta allt síðar við smiðar. Nú ber Ólaf þar að nokkru síðar, og stendur þá svo a, að dreng hefur farizt verkið klaufalega og hefur klofið kassafjöl- Ólafi verður mikið um og segir, að ekki sé von til þess, að hann komist nokkuð áfram, þar sem allt sé eyðilagt og „fordjarfað í höndum sér, ef auga sé litið frá. Rétt í þeim sviftnn sem
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.