Eimreiðin - 01.05.1963, Qupperneq 49

EIMREIÐIN
137
Jæja, Saga mín, þú segir þá engum frá því, góða. En þarna inni
1 lúfinningaríkinu, sem þú nefnir svo, er stundum einhver veik
Imyndun eða tilfinning, oft sárlega reið, og sakar mig um að ég
'áe'1 illa, sem ég vil ekki gera, en geri ekki hið góða, sem ég
yil þó gera.
J<i, þetta er Kristur frelsari þinn, hrópaði Saga fegin.
j Nei.Saga mín góð. Það er ekki Jesúbarnið. Það barn er þitt eigið
lugarfóstur, sem Gunnlaugur hefur getið við þér — í draumi. Þú
se8lr að þig dreymi hann stundum. En það sem ég var að tala um
er aðeins óánægja yfir öllu því góða, sem ég vil gera, en geri ekki.
Þá er þetta vond samvizka eða iðrun, sagði Saga.
hkki held ég það. En ég hef stundum sagt við sjálfan mig, að það
'ani guð í sjálfum mér, af því ég trúi að hann búi í brjósti allra
aunarra.
Já> en hann sagði: Ég og faðirinn erum eitt.
þetta er ekki annað en orðaleikur, Saga mín góð.
Éih, þér er ekki bjargandi. Ekki veit ég hvað hann Gunnlaugur
^eilr við þig. Hann rekur þig nú sjálfsagt úr klaustrinu. Og svo
erður þú bannfærður.
Það vopn er nú fyrir löngu slegið úr höndum kirkjunnar. Og
111 trúi ég því að Gunnlaugur hefði viljað beita þvílíku vopni.
áann var góður maður.
á ist var hann Gunnlaugur góður, sagði Saga og fór aftur að brosa.
<>nn var listamaður, bæði góður og vitur. Og bezti sáttasemjarinn
1 ‘áeilum manna.
^á, sem ekki er góður, er ekki vitur.
Þfann var víst kurteis maður og siðsamur?
Ékki fannst mér hann vera tiltakanlega kurteis, já og siðsamur
4 ki meira en rétt í meðallagi. En hann var samt góðviljaður öll-
llIn og fallegur var hann, sannlega fríður maður.
siðsamur?
sagði Saga og brosti. Hann var breyskur eins og hinir. Ég
tonu á næsta bæ, sem vissi vel að Gunnlaugur var karl-
maður.
Það var gott. Ég bið að heilsa Gunnlaugi munki, þegar þú hittir
a°n næst — í draumi.
ja og
, -teja,
Pekkti 1