Eimreiðin - 01.05.1963, Blaðsíða 68

156
EIMREIÐIN
ég skrifað skólanum og sagt þar,
að vegna sumaratvinnu og óhag-
stæðra ferða gæti ég ekki komið
fyrr en þetta. En við því hafði
ég ekkert svar fengið. Eg vissi
því ekkert, hvernig þessu sein-
læti mínu yrði tekið, kannski á
einn veg, er mér mátti verstur
verða, að mér yrði synjað um
skólavist, sem mér hafði þó áður
verið heitið með virðulegu bréfi.
Ritarinn starði á nrig, meðan
ég útskýrði fyrir honum aðstæð-
ur mínar. — Ætlaði maðurinn
ekkert að segja? Gekk framkoma
mín og ósvífni alveg yfir hann?
Loks tók hann að spyrja mig um
það, sem ég hafði sagt honum
áður. Var kannski eitthvað að
dönsku minni? Mér gekk heldur
illa að skilja hann. Eg hafði þó
lesið margar bækur á dönsku og
skildi málið á bók næstum því
eins vel og íslenzku. Ég hafði
reyndar tekið eftir því um morg-
uninn, að fólki gekk einkenni-
lega illa að skilja mig.
Ritarinn var hinn ljtifmann-
legasti, brosti við mér og lét
vinalega. Hann sagði mér á
sínn kokbælda máli, að forstöðu-
maður skólans hefði nú viðtals-
tíma og skyldi ég bíða áheyrnar
hans.
Ég sat þarna í djúpum hæg-
indastól og sökk æ dýpra að mér
fannst, varð stöðugt lítilmótlegri
og meira framandi. Ritarinn
gerði nokkrar tilraunir að tala
við mig, spurði mig meðal ann-
ars um nokkra Islendinga, sem
verið höfðu í skólanum. Og alit
í einu fann ég fyrst verulega til
þess, að hið danska mál lá mér
ekki á tungu. Ég reyndi, stam-
andi og höktandi, að svara fyrir-
spurnum hins góðlátlega og
kurteisa manns, og auðsjáanlega
lagði hann sig allan fram um
að skilja mína furðulegu dönsku.
Svo sátum við lengi þegjandi.
Úr liliðarherberginu barst
kliður af samtali. Ég heyrði
greinilega sterka og hörkulega
rödd. Líklega var það rektorinn,
sem þá talaði. Auðvitað var
hann ekkert lamb að leika við,
sjálfsagt járnharður stjórnandi,
sem fordæmdi allt seinlæti og
alla óstundvísi. Hvernig átti
hann að skilja, að ég hefði þurft
að vinna eina viku lengur í síld
norður á Siglufirði til þess að
geta kornizt hingað. Kannski
óvíst, hvort hann vissi nokkuð
um Siglufjörð.
Ég þekkti lítið meira en nafn
hans, hafð séð það á prenti og
undir bréfi, sem ég hafði fengið
frá skólanum. Reyndar hafði ég
lieyrt, að hann hefði skrifað bæk-
ur um barnasálarfræði og lilot-
ið hróður fyrir úti í löndum-
Ég kannaðist við nöfn á ein-
hverjum þeirra, en hafði enn-
þá ekki lesið þær. Bækur hans
voru víst ekki mikið þekktar eða
lesnar heima. Þó þekkti ég til