Eimreiðin - 01.05.1963, Qupperneq 74

162
EiMREIÐIN
ingamanns í rökræðum og deil-
um. Það þótti ekki heiglum hent
að efna til rökræðna við hann.
Hann beitti íþrótt sinni oft til
hins ýtrasta, og stundum munu
andstæðingar hans hafa komið
allsárir úr þeirri viðureign, ekki
sízt ef deilt var um stjórnmál eða
skólamál.
III.
Alla virka daga vikunnar, að
undanskildum laugardegi, söfn-
uðumst við í hátíðasalinn til þess
að hlýða á fyrirlestra Rasmussen
í landafræði. Þetta var allstór
hópur og flest sæti voru setin.
Einhvern veginn var það svo, að
þátttakendur í þessari grein voru
-einna flestir.
Hann flutti erindi sín á grund-
■velli þess, að þær bækur, sem
hann hafði sagt okkur að lesa,
væru vel yfirfarnar, en þær hafði
hann allar samið. I.æsum við
ekki það, sem tilskilið var, höfð-
um við takmarkað gagri af fyrir-
lestrunum. Hin Almenna landa-
frœði hans var allstór bók. Þá
fræði skyldi hver skilja og kunna
vel. Og þó ýmislegt virtist þar
í fyrstu torskilið, reyndist það
furðu lljótt viðráðanlegt. Eftir
að hafa farið yfir hina almennu
landafræði, sneri hann sér að
einstöku löndum og landsvæð-
um, er hann taldi mestu miðla
um sérkenni einstakra heimsálfa
eða annarra stórra landssvæða.
í hinni landfræðilegu skilgrein-
ingu beitti hann mikilli ná-
kvæmni og vandvirkni. Erindi
hans voru einstaklega skýr, og
honum lék, bæði í bókum sín-
um og fyrirlestrum, að gera við-
fangsefnið skemmtilegt.
„Það er ekki til þess ætlast að
jrið munið j)etta allt,“ sagði
hann títt upp úr miðju máli-
„Þið eigið ekki að verða land-
iræðilegar alfræðibækur. En hins
vegar eigið þið helzt að skilja
þetta og kunna svo að leita ykk-
ur heimilda á gxundvell þeirr-
ar þekkingar, sem þið verðið að
tileinka ykkur.“
Hann lagði mikið kapp á, að
menn lærðu að notfæra ser
landabréf. Hann hafði látið okk-
ur kaupa rnikla landabréfabók,
með mörgum sérkortum.
„Landafræði á maður að geta
lesið af landabréli,“ sagði hann,
„hali maður Jiau nógu góð og
kunni að lesa jrau.“ Hann fo1
nákvæmlega yfir landabréfin °o
kenndi, hvernig ætti að lesa þaVl
í samhljóðan við þau lögmál, el
hver átti að læra og kunna.
„Það er ekki ætlunin að þ1®
kunnið utan að allar ár í Banda-
ríkjunum, eða hæðir ljalla þar'
Mikil óskapleg misþyrming víEf1
það á minni ykkar. En meðaO
þið getið aflað ykkur landabréfs,
og svo er fyrir að þakka, að hsg1
er að fá það, eigið þið að geta
séð þetta allt Jrar. Hví skyld11^