Eimreiðin - 01.01.1965, Qupperneq 14

2
EIMREIÐIN
stöðu, sem dr. Valtýr hafði þar. Hann var kennari við háskólann,
átti aðgang að nægum bókakosti og fylgdizt gjörla með því helzta
í heimsbókmenntunum og með margvíslegum nýjum menningar-
straumum, sem gengu yl’ir álfuna, eins og ritgerðir hans í Eimreið-
inni bera vott um. En jafnframt stóð hann föstum fótum í íslenzkum
jarðvegi sem alþingismaður og einn helzti stjórnmálaleiðtogi lands-
ins um langt árabil. Og síðast en ekki sízt kann það að hafa skorið
úr um áhrif og vinsældir Eimreiðarinnar strax á fyrstu árum hennar,
að ritstjórinn naut samstarfs fjölda menntamanna, skálda og fræði-
manna í ýmsum greiuum, sem skriluðu í ritið og studdu það á ann-
an hátt, eins og fram kemur í þeim heimildum, sem liér verða raktar.
Boðsbréfið, sem dr. Valtýr Guðmundsson lét prenta og sendi út
áður en Eimreiðin hóf göngu sína, er svo hljóðandi:
BOfiSRRÉF
Kæru landar!
Fyrir hönd nokkurra íslendinga, sem sumir eru hér í Kauj)-
mannahöfn, en sumir heima á íslandi, leyfi ég mér hér með að
bjóða yður að gerast kaupendur að nýju tímariti, sem í ráði er
að byrjað verði að gefa út hér í Höfn á komandi vori. Rit þetta
á að heita EIMREIÐIN og innihald þess að vera:
I. Skáldskapur: sögur og kvæði,
II. Ritdómar,
III. Greinar um landsmál, einkum um skólamál, heilbrigðis-
mál, atvinnuvegi og samgöngur.
IV. Fræðandi og skemmtandi greinar ýmislegs efnis.
Mörgum kann nú að virðast, að það sé að bera í bakkaíullan læk-
inn að fara að gefa út nýtt tímarit, þar sem svo mörg eru fyrir. En
ekki er víst að öllum sýnist svo. Þótt tímaritin séu mörg heima, láta
þau J)ó margt liggja í jjagnargildi, sem full þörf væri að minnast á.
Þau leiðbeina ekki aljjýðu í bókakaupum með góðum ritdómum,
J>au flytja ekki skáldskap, hvorki frumsaminn né þýddan, og skemmt-
andi og fræðandi greinar almenns efnis eru mjög sjaldsénar í Jjeim.
Við Jjessu verður heldur varla búist eftir því sem flest tímarita vorra
eru löguð. „Andvari“ átti eingöngu að fást við Iandsmál og stjórnar-
far, „Búnaðarritið“ fæst við búnað og „Tímarit unt ujjjteldi og
menntamál“ fæst ekki við annað en J)að, er lýtur að menntun og uj)j)-
eldi. „Tímarit Bókmenntafélagsins“ ætti að söpnu að geta verið bæði