Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1965, Blaðsíða 56

Eimreiðin - 01.01.1965, Blaðsíða 56
Presturinn Mikli í musterinu í Shiga var búinn hinum ágæt- ustu mannkostum. Augnabrún- ir hans voru hvítar iyrir hærum, og hann virtist ekki fær urn meira erfiði en rétt að hreyfa skinhorað líkamshreysið, þegar hann hökti um musterið stucjdur við prikið sitt. í augurn þessa lærða meinlæta- manns var veröldin ekki annað en ruslahaugur. Hann var búinn að lila utanveltu við heiminn í mörg og löng ár, og litla furu- plantan, sem hann hafði gróður- sett með eigin höndum, þegar hann flutti inn í klefann sinn, var orðin að stóru tré, sem sveil l- aði greinum sínum í vindinum. Munkur, sem hafði tekizt að af- neita veröfd yl irborðsins svona lengi, lilaut að vera öruggur uni lífið el'tir þetta. Þegar Mikli Presturinn sá ríku mennina og aðalinn, brosti hann aí meðaumkun og undraðist, að þetta fólk skyldi ekki gera sér ljóst, að skemmtanir þess voru innantómir draumar. Þegar hann sá fagrar konur, kenndi hann ekki annarra tilfinninga en aumkunar með þeim mönnum, sem lifðu ennþá í veröld blekk- ingarinnar og létu reka á bylgj- um líkamlegra nautna. Frá því augnabliki, þegar þau öfl og ástríður, sem ráða og ríkja í veröld efnisins, hafa tapaðvaldi sínu yfir huganum, er heimur- r--------------------- Presturinn og ástin hans v.____________________ inn kominn í fullkomna ró. í augum Mikla Prestsins sýndi ver- öldin aðeins hvíld. Hún var einna líkust mynd, sem teiknuð hafði verið á pappírsnriða, eða þá landabréf af fjarlægri álfu. Sá maður, sem náð lrefir því sálar- ástandi, þar sem freistingar heimsins eru svo gjörsámlega yfirunnar, hefur einnig gleymt óttanum. Vegna þessa gat prest- urinn ekki lengur skilið, hvers- vegna helvíti skyldi vera til. Hann vissi að hin skynjanlega veröld hafði ekki lengur neitt vald yfir honum, en vegna þess, að hann var algjörlega laus við hroka, datt honum ekki í hu<>, að jietta viðhrof væri árangurinn af hans eigin dyggðum. Hvaðlíkama prestsins áhrærði, þá mátti segja, að hans eigið hold hefði yfirgefið hann. Við þau tækifæri, þegar hann veitti lík- anta sínum athygli, - til dæm-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.