Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1965, Page 56

Eimreiðin - 01.01.1965, Page 56
Presturinn Mikli í musterinu í Shiga var búinn hinum ágæt- ustu mannkostum. Augnabrún- ir hans voru hvítar iyrir hærum, og hann virtist ekki fær urn meira erfiði en rétt að hreyfa skinhorað líkamshreysið, þegar hann hökti um musterið stucjdur við prikið sitt. í augurn þessa lærða meinlæta- manns var veröldin ekki annað en ruslahaugur. Hann var búinn að lila utanveltu við heiminn í mörg og löng ár, og litla furu- plantan, sem hann hafði gróður- sett með eigin höndum, þegar hann flutti inn í klefann sinn, var orðin að stóru tré, sem sveil l- aði greinum sínum í vindinum. Munkur, sem hafði tekizt að af- neita veröfd yl irborðsins svona lengi, lilaut að vera öruggur uni lífið el'tir þetta. Þegar Mikli Presturinn sá ríku mennina og aðalinn, brosti hann aí meðaumkun og undraðist, að þetta fólk skyldi ekki gera sér ljóst, að skemmtanir þess voru innantómir draumar. Þegar hann sá fagrar konur, kenndi hann ekki annarra tilfinninga en aumkunar með þeim mönnum, sem lifðu ennþá í veröld blekk- ingarinnar og létu reka á bylgj- um líkamlegra nautna. Frá því augnabliki, þegar þau öfl og ástríður, sem ráða og ríkja í veröld efnisins, hafa tapaðvaldi sínu yfir huganum, er heimur- r--------------------- Presturinn og ástin hans v.____________________ inn kominn í fullkomna ró. í augum Mikla Prestsins sýndi ver- öldin aðeins hvíld. Hún var einna líkust mynd, sem teiknuð hafði verið á pappírsnriða, eða þá landabréf af fjarlægri álfu. Sá maður, sem náð lrefir því sálar- ástandi, þar sem freistingar heimsins eru svo gjörsámlega yfirunnar, hefur einnig gleymt óttanum. Vegna þessa gat prest- urinn ekki lengur skilið, hvers- vegna helvíti skyldi vera til. Hann vissi að hin skynjanlega veröld hafði ekki lengur neitt vald yfir honum, en vegna þess, að hann var algjörlega laus við hroka, datt honum ekki í hu<>, að jietta viðhrof væri árangurinn af hans eigin dyggðum. Hvaðlíkama prestsins áhrærði, þá mátti segja, að hans eigið hold hefði yfirgefið hann. Við þau tækifæri, þegar hann veitti lík- anta sínum athygli, - til dæm-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.