Eimreiðin - 01.01.1965, Qupperneq 59

eimreiðin
47
fertulanS vV*1^"*'urlc^ur'nn Mishima Ynkio er fæddur 1925 og stendur því á
ráð ~'U' • ' aU°knu háskólanámi vann hann um skeið í japanska fjármála-
óven"6?UnU’ (’n hráfflega lielgaði hann alla krafta sína ritstörfum. Hann er
sagna1* H n Stf>rv',r^ur úthöfundur, hefur m. a. skrifað á annan tug skáld-
tízkul ■<>!° ' ' ,Sn';'iSakna °g ljóða auk ótal greina og margra leikrita l)æði ný-
e?r‘! °'k 1 f°rnum japönskum stíl. „Týnda kynslóðin", lýsing á Tapan eftir
i íeimstyrjöldina, mun vera einna þekktast af verkurn hans.
sinn °g lyft sér á kreik.
Honum þótti sem hann hefði
staðið við þjóðveginn til höfuð-
horgarinnar með hendur fyrir
oáðum eyrum. Þá hefði hann séð
t\o stóra nxavagna koma eftir
yegmum. Þá fannst lionunt, að
iann hefði skyndilega tekið
hendurnar frá eyrunum, og háv-
fðinn að utan hefði dunið nm
uun líkt og brimgnýr.
Að skynja flóð og I jöru við-
burðanna, að heyra skarkala
þeirra í eyrum, var líkast því að
ganga á vit skynheiminum. Fyrir
utann, sem hafði sagt skilið við
umhenninn, þýddi þetta, að sam-
bandtð tit á við hafði verið tekið
UPP á nýjan leik.
Jafnvel þegar Mikli Prestur-
!"n var að Iesa sútra, kom það
k u ega lyrir að hann heyrði
sjalícin sig stynja hátt af angist.
onum datt í hug, að ef til vill
,-,ati fegurð náttúrunnar dreift
a'yggjum. Hann horfði út um
e a0luggann sinn á fjöllin, sem
gnæfðu í fjarlægð og bar við
uuun. En honum tókst ekki að
•esta hugann við fegurðina, held-
!U. le>'stust hugsanir hans upp
t og risjuð ský, sem berast fyr-
ir vindi og fjarlægjast. Hann
starði á tunglið, en hugsanir
hans héldu áfram að reika. Og
þegar hann gekk ennþá einu
sinni og staðnæmdist framan við
stórn myndina í örvæntinga-
fullri tilraun til þess að endur-
vinna hreinleika hugans, hafði
svipur Búdda ummyndazt og
líktist nú andliti konunnar í
vagninum. Alheimurinn hans
var í fangelsi innan takmarka lít-
ils hrings. Öðrumegin var Mikli
Presturinn og nadspænis honum
stóð Stóra Keisaralega Hjákon-
an.
Stóra Keisaralega Hjákonan
gleymdi fljótlega gamla prestin-
um, sem lnin hafði séð glápa svo
ákaft á sig við Shigavatn. En
skömmu seinna kom samt orð-
rómur til eyrna hennar, sem
minnti hana á þetta atvik. Það
vildi svo til, að einn af íbúum
þorpsins hafði komið auga ;í
Mikla Prestinn, þar senr hann
stoð og horfði á eftir vagnirium.
nnz hann hvarf í fjarska. Hann
hafði fært þetta í tal við hirð-
mann, sem kom til Shiga til þess