Eimreiðin - 01.01.1965, Qupperneq 107

JÁKNIÐ
Eftir Glyeb Uspenski.
Glyeb Uspenski er gyðingur og ritar á hebresku eða gyðinga-
máli. Hafa skáldverk lians verið' þýdd á ýmis mál, meðal annars
ensku og frönsku.
laust
k
iistið þifí á sögima um Járnið.
skfufj711 lá. í!>uiir jörðunni i þúsundir ára, hundrúð þúsunda ára, af-
- / ega djúpt niðri, stórkostleg járnœð. Þar lá það, kalt, hreyfingar-
rinn Það stafaði frá þvi kulda, upp ng niður og til hliða. Allt i
o’f V<ir, kuldi og dauði. Það lá þarna eins og hræ.
jári 'ni a■ Guð kastað fjöllum og dölum. Á jörðunni nfan á
brauö' <)X ^rernt "ras> blóðrauðir túlipanar og snjóhvitar liljur. Efni í
voru'I ''o <>x I>nr> korn, hör ng skógar. fíorgir, þorp og einstök hus
ar inéð^’ Sem þ<IT (<^itlclm(! var ráðvant og hciðvirt. Það voru jarðyrkj-
in I P k°>lur og börn sem þarna áltu heima og lifðu af framleiðslu eig-
bónöi ° rfí’slu sin elg,n hús. Hver maður var sinn eigin herra, hús-
eldr'1 fa(>!r' Og er börnunum óx fiskur um hrygg hjálpuðu þau for-
á Jr buinnig gekk það til eins og drottinn liafði fyrir mælt, kynslóð
up, 11, °j(ln- Undir jörðinni lá járnhræið mikla, steindautt og kalt, en
áin &,lðsgr&nni jörðunni lifði hinn eilifi maður, — alveg eins og það
l j-'g sv° kom Djöfullinn í Ijós einn góðan veðurdag. Hann kom aftur
lausu S^nt^nn(t’ gegnn>n forneskjuna. Hann kom, og alveg að ástæðu-
pj Sl(lt(ti hann nefinu niður í jörðina og fór að pota og bora.
heitj^ <fí>lnUc,gir blutir skeðu. ísdautt járnið volgnaði, varð heitt, varð
jörðuré’ °" gtbandi. Það ylaði sér og lifnaði og það kom upp úr
sjnn ln~, ~ bað steig upp, reis upp frá dauðum, — og það hóf leik
yflr allt' é* C'^a nrma’ j(irn,b flæddi yfir jörðina og breiddi sig
P(>1 aðV<lr slren&dur v,r umhverjis jörðina og mcnn töluðu saman frá
Urn ■ ■n<>U' Jdnskipin plægðu öll liöf, vagnar runnu og hjólin snerust
urnar * Pren>V('b>» small, lampar lýstu, rafmagnsneistinn flaug, dæl-
breiðrfe,1^U ni(iur’----járnið lék sér á jörðunni endilangri og
hn bvað varð
um hinn eilífa mann? Virþræðirnir, vélarnar og katlarn-