Eimreiðin - 01.09.1965, Qupperneq 55

Töfrar
Smásaga
eftir Pearl S. Buck
Lestin var yfirfull, og hann var
síðbúinn. Þegar hann litaðist um í
skyndi í vagninum, sýndist honum
ekkert sæti laust. Þá kom hann allt
' e,nu auga á konu, sem sat ein sér
' klefa. Hann hikaði við, því að
nsjálfrátt féll honum ekki að sitja
uð hlið ókunnrar konu. En þar
seni hann átti mikinn annadag að
haki sér, fannst honum, að hann
§æti ekki staðið í heila klukku-
stund. Lestin rykktist til og rann
af stað. Hann var síðasti farþeg-
ntn, og þetta var eina sætið, sem
Lust var. Hann hafði þegar farið í
Segnum þrjá vagna. Hann stóð og
re>kaði við með þunga skjalatösk-
nna í hendinni, og honum varð
hugsað til þeirra þægilegu daga,
ljegar hann hafði gengið beint út
l|r skrifstofunni og sezt upp í bíl,
nfjóðan og þýðgengan. Vesalings
Lixon, bílstjórinn hans, lá nú
dauður einhvers staðar í frumskóg-
unum — að minnsta kosti dauður
<lð öllum líkindum. Hann hafði
'erið góður bílstjóri og allra við-
elldnasti maður, ungur, alvöru-
gefinn og hljóðlátur.
Allt í einu fannst honum hann
ekki geta staðið lengur sökum
þreytu, og hann gekk af stað eftir
ganginum meðfram klefanum.
„Er sætið upptekið?" spurði
hann konuna án þess að horfa á
hana.
„Nei, það er það ekki,“ svaraði
liún, og röddin var skær.
Hann lyfti töskunni og reyndi að
koma henni fyrir í farangursgrind-
inni. En þar var fullt fyrir af böggl-
um, svo að hann var ekki öruggur
um að hún tylldi þar. Um leið og
hann laut yfir konuna, varð hon-
um litið niður. Hún hafði litið
upp, og nú mættust augu þeirra.
Hann varð agndofa. Hún var blátt
áfram undrafögur.
„Ég er hræddur um, að hún tolli
ekki,“ stamaði hann.
„Ég er viss um hún gerir það
ekki,“ svaraði hún ákveðin.
Hann tók skjalatöskuna ofan úr
grindinni og settist niður með tösk-
una milli hnjánna.
Hann ætlaði sér alls ekki að hefja
samtal við konuna. Hann var
þreyttur og óþreyjufullur eftir að
komast heim, þar sem Rut beið
hans. Á þessum órólegu stríðstím-