Eimreiðin - 01.09.1965, Blaðsíða 89

EIMREIÐIN
285
eða lokið kennaraprófi. Þetta kemur
úl af því, að þarna má finna æviágrip
manna, sem þjóðkunnir liafa orðið á
öðrum sviðum, en lítið látið að sér
kveða sem kennarar.
I æviágripunum hefur ritstjórinn
fylgt þeirri grundvallarreglu, að í þeim
kæmu fram m. a. eftirfarandi atriði:
Fullt nafn kennarans, fæðingarstaður,
fæðingardagur og dánardægur, þar sem
það á við; nöfn foreldra ásamt fæð-
ingardegi þeirra og dánardegi, enn-
freniur starf föður og heimili, og nafn
°g hústaður afanna beggja; greint er
ffá skólagöngu kennarans, námsferð-
um og fleiru, — talin önnur störf, þar
á nteðal opinber störf, ritstörf og fleira
þess háttar; nafn maka, fæðingardagur,
uöfn foreldra og heimili, og loks nöfn
itarna, fæðingardagur þeirra, staða og
heimili.
Eins og sjá má á þessari upptaln-
lngu, geymir kennaratalið firnamik-
tnn persónufróðleik, og renna má
gfun í það, að ekki hafi það verið auð-
yelt verk að afla allra þessara heim-
dda í þau 4184 æviágrip, sem í ritinu
eru. Að vísu mun ritstjórinn hafa sent
sPurningabIöð til útfyllingar til þeirra
kennara, sem á lífi eru og til náðist,
en úr öllum þessum upplýsingum hef-
ur hann síðan orðið að vinna, og fella
Þær í það form, sem æviágripunum var
sett, enda virðist gæta fullkomins sam-
ræntis í þessum grundvallaratriðum.
bað er helzt jiar sem greint er frá öðr-
um störfum, óskyldum kennslustörfun-
um, svo sem félagsmálastörfum, ritstörf-
Um og slíku, að finna má nokkurt mis-
ræmi, enda slík störf mismunandi um-
fangsmikil hjá mönnum. En vafalaust
kemur það líka til af þvi, að þeir sem
syoruðu hafa lagt mismunandi mat á
sjálfa sig, sumir tíundað sparlega, en
■‘Örir ekkert undan dregið.
En allt um það er kennaratalið
giögg og víðtæk heimild um hina
merku og mætu kennarastétt, og á
bæði ritstjórinn, útgefandi og aðrir er
stuðlað hafa að útgáfu þess þakkir
skildar fyrir verk sitt.
I. K.
Ingólfur Jónsson fni Prestbaklia:
FEYKISHÓLAR, kvæði, 1965.
Þetta er önnur kvæðabók höfundar-
ins og hefur að geyma 38 ljóð í hefð-
bundnu formi. Hin fyrri kom út fyrir
nokkrum árum og bar nafnið ,,Bak
við skuggann“. í þeirri bók voru marg-
ar fallegar og ljóðrænar stemmningar,
cn þar kenndi nokkurra áhrifa frá
eldri skáldum, til dæmis Stefáni frá
Hvítadal.
Kvæðin í „Feykishólum" eru pers-
ónulegri en kvæðin í fyrri bók höf-
undarins. Ríkustu einkennin á ljóð-
um Ingólfs Jónssonar virðast mér vera
kliðmjúkur og léttur kveðandi, bland-
inn nokkurri angurværð og trega. Yrk-
isefnin eru allmargbreytileg og þó
virðist höfundurinn ekki þurfa að
leita langt til fanga. Tíðum dreymir
hann heim til æskustöðvanna, enda
eru sum af átthaga- og ættjarðarkvæð-
um hans einlæg og fáguð í látleysi
sínu.
Hér er ekki rúm til langra tilvitn-
ana, og skal látið nægja að taka upp
fyrsta erindi bókarinnar, en það hljóð-
ar svo:
„Hvar sem þú ferð, er leið þín ljósi
nær,
er lýst af sól. Hvert blóm, er fegurst
grær,
er blómið þitt. Við ljúfan lífsins stig
það lifir, dreymir, angar fyrir þig.“
Eins og tekið var fram í upphafi
eru kvæði þessarar bókar í hefð-
bundnu formi, fylgja þeirri ljóðhefð,
sem lengst og mest hefur verið metin
af þjóðinni, og sem átt hefur ríkastan