Eimreiðin - 01.05.1966, Side 41

niARC.V/F.TTUR rókasafnara
129
ar í bænum. Það voru mér margir
hjálplegir við þetta, og það er svo
undarlegt, að þótt ég hafi nú unn-
ið við þessa söfnun í 35 ár, þá er
ég enn að detta ofan á blöð og
tímarit, sem mig vantar til þess að
geta fyllt. Til dæmis tókst mér að
>>komplitera“ eintak af Minnis-
verðum tíðindum á síðastliðnu ári,
e'i þau eru orðin ákaflega erfið,
eins og mörg eldri ritin. Minnis-
verð tíðindi komu út um aldamót-
'11 1800 og voru aldrei nerna þrjú
hindi, en voru gefin út í heftum.
Einnig hef ég fyllt allmörg eintök
af Skírni, Lærdómslistarfélagsrit-
nnum, Klausturpóstinum og Al-
nianaki þjóðvinafélagsins, en allt
ern þetta nú orðin mjög erlið rit
' söfnun. Sama er að segja um ýmis
Heiri af eldri tímaritunum, svo sem
Eimreiðina, Andvara og fleiri. Þó
er alltaf eitthvað að korna í leitirn-
ar af þessum fágætu ritum, og það
eru til blaðasöfn úti á landi, sem
húið er að lofa mér, en ég á bara
efiir að fá afhent. Og þó að ég sé
húinn að fara margar söfnunar-
ferðir, þá kemur alltaf eitthvað nýtt
fram, þó maður fari um sömu slóð-
*r. Annars hefur ein stétt manna
'erið mér drjúg hjálparhella, eink-
Um fyrr á árum, en það voru ösku-
Earlarnir. Þeir stungu því oft að
'nér á flutningsdögum, hvar helzt
Var að leita, en þá voru oft tíma-
ritspakkar og stórir blaðahaugar
hornir út að öskutunnunum, og ég
lékk tíðum margan happafeng í
þessu rusli. En það hafa líka gerzt
margar sorgarsögur, og margt farið
forgörðum fyrir handvömm. Ég
vissi einu sinni um gamlan mann,
sem átti nokkrar fágætar bækur og
tímarit, meðal annars Lærdóms-
listaritin og alla Póstana, en þetta
var í lélegu og ljótu bandi. Nokkru
eftir lát þessa manns fór ég lil son-
ar hans í því augnamiði að fá
keypt þessi gömlu rit, en þá vai
búið að brenna öllu saman. Öðru
sinni missti ég af kassa fullum af
gömlum bókum, sem öldruð ekkja
átti, en maður nokkur sem hún
þekkti, hafði tekið að sér að grafa
kassann úti á öskuhaugum, svo að
þetta rusl yrði engum til hneyksl-
unar! Fleiri dærni þessu lík væri
hægt að nefna um vanmat fólks á
gömíum bókum. En stundum eru
öfgarnir líka á hinn veginn, og fólk
heldur að allar bækur sem garnlar
eru hljóti að vera ákallega dyrmæt-
ar. En þetta er ákaflega misjafnt
og fer eftir ýmsu. Það er nu til
dæmis með guðsorðið, sunit al þv í
er ákaflega verðlítið jafnvel þótt
gamalt sé, en annað aftur á móti
mjiig fágætt. Þannig eru t. d. Hóla-
og Hrappseyjarprentanir alltaf í
miklu verði, ekki sízt það sem er
frá því fyrir 1750. Aftur á móti er
flest Viðeyjarguðsorðið miklu verð-
minna, enda meira til al því. Eftii
að Viðeyjarprentið kom var farið
að draga úr þeirri tizku að láta
guðsorðabækur í kistur framlið-
inna, en það var aftur á móti mikið
9