Eimreiðin - 01.05.1966, Page 42

130
ElMREWlN
tíðkað fyrr á tímum, svo að segja
má, að mikill liluti guðsorðabóka á
vissu tímabili, hafi verið grafnar í
jörðu.“
— Þú áttir sjálfur stort blaðasafn,
þegar þú fórst að safna fyrir aðra.
„Já, ég einbeitti mér náttúrlega
að því að „komplitera'- sem mest og
átti orðið miklu meira en ég þurfti
sjálfur að nota, það er að segja tvö-
föld og þreföld eintök, og þá tók
ég að selja þeim, sem vantaði. En
það var geysimikið verk að raga
þetta. Þegar ég var að vinna að
mínu safni bjó ég að Lóugötu 2,
og hafði þar rúmgott húsnæði, en
þó var allt fullt og ég var með
geymslur á mörgum fleiri stöðum.
Við rögun blaðanna varð ég lielzt
að vinna á nóttunni, þegar fjöl-
skyldan var gengin til náða, en þá
gat ég lagt undir mig alla íbúðina
og dreift blöðunum og tímaritun-
um um gólfin. Það var svo sem
engin heimilisprýði að þessu, og
stundum fannst mér þetta vonlaust
verk. Það tekur ótrúlegan tíma að
lesa saman marga árganga af tíma-
ritum, fyrir nú utan viðgerðir og
bókband. En konan mín liefur mik-
ið aðstoðað mig í þessu starfi, blað-
flett fyrir mig hverju riti o. s. frv.
Þegar maður er einu sinni byrjað-
ur að safna, er örðugt að hætta,
liversu vonlaust sem þetta kann að
virðast stundum. Ég hlaut líka upp-
örfun ýmsra góðra manna sem virt-
ist að ég kynni að geta unnið með
þessu nokkurt menningarstarf. Ég
man kvöld eitt, þegar þeir komu til
mín dr. Sigurður Nordal og Bogi
Ólafsson, en þá var Vigfús mágur
minn staddur hjá okkur. Auðvitað
barst talið að söfnuninni, og þeirri
aðbúð, sem ég befði við þetta, og
Jtótti Jteim áhættusamt að vera nieð
svo mikið safn á ýmsum mismun-
andi traustum geymslustöðum. —
Daginn eftir bringdi Vigfús mágur
minn til mín og skipaði mér að
fimmfalda trygginguna, en ég liafði
tryggt J^etta barnalega lágt.“
— En svo fórstu að bugsa til sölu
á blaða- og tfmaritasafninu.
„Já, þegar stríðið kom fór ég að
leita fyrir mér að koma Jrví í ör-
uggari vörzlu, en ég var sjálfur f®r
um að búa Jdví. Ég bjóst heldut'
ekki við, að unnt væri að koinast
öllu lengra í söfnuninni, en eins og
áður getur voru titlarnir Jrá koniu-
ir yfir eitt þúsund. Umhverfis Lóu-
götuna var risið upp braggahverb.
og Þjóðverjar byrjaðir að sýna til-
burði til loftárása hér á landi. Og
mér var satt að segja ekki rótt að
vita af miklum liluta safnsins J
timburhúsi. Sumt var geymt hja
Vigfúsi Einarssyni, og taldi ég þvl
betur borgið, Jjar sem hann bjó J
steinhúsi. Það drógst á langinn að
nokkuð yrði úr sölunni, eða til
1947, að ríkið keypti safnið. Áðtu
var ég Jjó búinn að leita fyrir mér
bjá fleiri aðilum. Fyrst bauð ég
Akureyrarbæ safnið, en Jrar strand
aði á Jrví, að húsnæði var ekki fytU
bendi, og meira að segja sjálft Amt-