Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 4

226 Spielhagen:
góðu toddýglasi og góðum vindli. En kvennþjóðin,
kvennþjóðin! æ, já, það er hreint hneyksli hvernig
kvennþjóðin er. þær vantar allar saman, ef satt
skal segja, tilfinninguna fyrir þessum djúpa skáld-
skap, sem blikar upp úr hálftæmdu glasi, þær hafa
ekki hjarta fyrir þess konar, enga sál, engan skiln....
— Hvaða þvaður er það þó, sem þú kemur þarna
með aptur, slæmi karlinn minn herðabreiði, sagði
Emmý, setti sykurskálina á borðið og skelti dálítið
á herðar bónda sínum þar sem hann laut fram á
borðið, en það var sannast að segja um þessar herð-
ar, að þær voru óvenju breiðar.
— Nei, blessuð láttu það vera, að skarnma út herð-
arnar mínar, Emmý, sagði Gottlieb.—þú veizt þó
líklega, að þú átt eingöngu mínum breiðu herðum
að þakka, að þú ert nú ékki framar frauken Emmý
Jáger á vegum verzlunarhússins og samlagsins Jáger
-Breitkopf, heldur frú og eiginkona gasgerðarstjóra
Bólands.
— Já, já! sagði Emmý.
— En því geturðu þó ekki neitað, Emmý, að hefði
jeg ókki haft mínar breiðu ....
— þú ert óþolandi maður, Gottlieb, sagði Emmý,
og reyndi af veikum mætti að setja á sig stygðarsvip-
— þér gerið okkur sannarlega forvitna með þessu,
mælti assessor Stricker; hann var fyrir löngu sózt-
ur aptur í sæti sitt.
— Hvað er að tarna um herðarnar yðar, Bóland ?
spurði lautenant v. Berkenféld.
— 0, það er svo sem ekki neitt, það er enginn
hlutur, sagði unga frúin og var mikið niðri fyrir. —
Hann Gottlieb er svoddan gasprari, svo málskrafs-
mikill, svo sjálfhæliun.