Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 9

Breiðu herðarnar.
231
J>ú hefir stígvél nógu liá,
Scm hérar bitið livcrgi fá.
Og mikið hef jeg mátt þola um dagana fyrir mínar
breiðu herðar. Iief jeg ekki margsinnis rifið mig
út úr sautnunum, þegar jeg átti að eins einn guð og
einn frakka? hafa ekki hjásetar mínir í póstvögnum
og járnbrautarvögnum optsinnis og beisklega kvart-
að yfirþví, að jeg tæki upp tvo þriðjunga af rúmi
því, sem ætlað væri tveimur; það var seinast í fyrra
kvöld, þá sat kvennmaður einn bak við mig á innri
bekkjunum í leikhúsinu og fór að tala um kínverska
naúrinn, af því að hún sá til hvorugrar hliðar fyrir
naér; já, jeghef meira að segja verið rekinn úr skóla
fyrir mínar breiðu herðar. það er nú saga að segja
frá því, og ér það vel lagað til að lýsa óláni því, sem
elti mig í fyrri daga.
J>að var einum degi áður en sumarfríið langa átti að
byrja; við þriðjubekkingar vorum sérlega kátir, og með
því stutt var eptir af samverutímanum, þá notuðum
við frímínúturnar framan af 'tímannm til að ljúka
við dálítinn bardaga, sem við áttum ókljáðan ; það
fór þá svo að sá flokkurinn hafði betur, sem jeg var í,
og kastaði hinum á dyr. »þ>ú verður að verja dyrn-
&r Gottlieb!« kölluðu þeir alt í kringum mig. Jeg
spyrndi því herðunum í dyrnar og stóð hraustlega í
Qióti, svo ramlega sem hinir ruddust á að utan, og
það þó þeir seinast hömuðust eins og vitlausir. menn
og létu hnefana ganga á hurðinni; en sambekkingar
foínir hoppuðu í háa lopt af fögnuði yfir minni
breystilegu vörn og hetjudómi. Loksins varð samt
þrýstingin á herðar mér svo gríðarleg, að jeg varð
undan að láta, og hafði jeg síztbúizt við því; dyrn-
ar hrukku upp, skólaþjónarnir, skólastjórinn sjálfur