Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 8

230 Spielhagen:
leika scr á strætinu, frá því aö verða undir hjólunum;
í annað skipti var jeg rétt að segja druknaður, af því
jeg reyndi að bjarga kláðugum hundi, sem þeir höfðu
fleygt útí borgarsíkið; jeg hef aldrei séð neinn lags-
bróður minn í bobba.svo jeg hafi ekki reynt að hjálpa
honum, en það hef jég haft fyrir, að jeg margsinnis hef
orðið að taka annara ávirðingar og barsmíðina, sem
þar með fylgdi—á mínar breiðu herðar. þetta lætur
nú reyndar í eyrum eins og gort og sjálfhælni, herr-
ar mínir, en hvað get jeg að því gert, þó heilagreyið
í mér sé ekki nándar nærri að tiltölu eins umfangs-
mikið og herðarnar. Hver verður að hafa til síns
ágætis nokkuð og þegar maður er af náttúrunni
dæmdur til að setja fjöldamargar hroðavillur í tíma-
stíla og vera fyrirlitinn af hverjum busanum og hverju
skólapeðinu, sem maður alt að því gæti stungið í vas-
ann, er það þá ekki öll von, þó maður friði harm sinn
yfir vöntun andlegu hæfilegleikanna með því að
hugga sig við líkamlegu yfirburðina. Og ef um
krapta skal ræða þá var jeg svo vel lir garði gerður,
að jeg var kallaður Gottlieb sterki eða Golíath, eða
Mammúth Golíath og þess konar, engu sjaldnar en
jeg var kallaður Gottlieb heimski eða Gottlieb lati.
þ>essir miklu kraptar og góðmenska mín að auki, það
er sú uppspretta sem mestöll ógæfa mín hefirafflotið,
en jafnframt líka mestöll hamingja mín eins og þið
skuluð bráðum fá að heyra. |>að var eins og náttúr-
an sjálf hefði einkent mig á meðal annara svo sem
þann, er skapaður væri til að fremja öll þau heimsku-
pör, sem hugsast geta. það var eins og segir í al-
þýðuvísunni.
l'arðu á umlan þarna þá,