Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 26

248 Spielliagen:
ir hefðu verið og í stuttu máli alt sem á dagana
hafði drifið, gleymdi jeg þá ekki heldur að minnast
á fangavist mína. þogar jeg hafði úttalað, rétti
gamli maðurinn mér sína mögru hönd og sagði:
»Hérna er höndin mín upp á það, herra Róland, að
þér skuluð vera forstjóri okkar; tvö þúsund dala
laun á ári, og fylgir þar með embættisbústaður, ó-
keypis eldiviður og ljós og fimm af hundraði af
allri ágóða upphæðinni. Eruð þér ánægður með
það ?«
Jeg klöknaði svo við þessi orð gamla mannsins
að hjartað barðist upp við kverkar mér, jeg greip
um hönd hans og stundi upp einhverju — jeg veit
ekki hverju, ön svo mikið vissi jeg, að nú var öll
neyð á enda og að Hans Sorgenfrí átti að fá svo
fallegan frakka, sem nokkrum skraddara var unt að
búa til.
»Earið þér nú heim«, sagði gamli maðurinn, og
fáið yður annan frakka, komið svo hingað klukkan
fimm og borðið hjá okkur miðdegisverð. Jeg læt
yður svo kynnast heimafólkinu hjá mér og á eptir
getum við undirskrifað samninginn. Alt frá þessu
augnabliki eruð þér genginn úr stöðu þeirri, sem
þér hafið gegnt hingað til. Jeg skal samstundis
skrifa yfirmanni yðar og tilkynna honum breytingu
þá, sem orðin er á embættaskipuninni. þér þyrftuð
kannske á peningum að halda, ungu mennirnir hafa
ætíð þörf fyrir peninga. Hérna eru hundrað dalir
fyrir fram af launum yðar. Nei, verið þér nú ekki
með nein ólíkindalæti. Viljið þér skrifa hórna nafn-
ið yðar. þökk fyrir! Verið þér sælir þangað til við
sjáumst aptur, kl. 5 upp á slagið«.
þar með lét gamli maðurinn mig frá sér fara og