Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 49

271
Kvæði.
f>ar aumur synti’ eg yfrum
Og eik með höndum spenti:
Æ, viltú ei, vænleg eikin,
Nú verða að mínum föður?
Og munu’ ei grænar greinar
Sig gera að björtum höndum,
Og blöðin grænu breytast
I blíðust kærleiks orðin ?
Æ, brátt ég burt fór þaðan
Og beiskust feldi tárin,
því eikin vænleg vildi
Bi verða’ að mínum föður.
Og ekki grænar greinar
Sig gerðu’ að björtum liöndum,
Og blöðin græn ei breyttust
1 blíðust kærleiks orðin.
(Stgr. Th.).
Til móður minnar.
(Magyariskt).
Um himinn máninn heiðri sveif á nóttu,
Við háa lind1 eg stóð á skógar veg;
A munarvængjum sál min sem í draumi
f>á sveif til þín, mín móðir elskuleg!
Og þakkargjörð eg glaður bjóst að syngja
Til guðs, er let mig þig að móður fá;
þá hreyfði tróð sinn topp og og nam þagna
Og talað beyrðist bifðum greinum frá.
i Linditr é.