Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 50

272 Kvæði.
»Eg smátré var á veiku bernsku skeiði,
Er voðastormur feldi mig að grund;
f>ín móðir batt mig ; góður guð þess minnist
JHvað gæzkurík hún var mér alla stund !«
Og heyr, þá kvað við næturgali’ 1 greinum :
»Mig grimmir drengir veiddu á þessum stað,
f>ín góða móðir gaf mér aumum lífið,
Og gaf mér frelsið; himinn launi það !«
Og fiðrildin og fuglar, tré og blómin
Mér fundust móður lofið kveða þá :
Sá einn, sem bar þó bezta þöklc að færa,
f>itt barnið stóð og hlýddi þögult á.
(Stgr. Th.).
Sorgin.
(Eftir Petöfi1).
Ilvað er sorgin ?
Iíafið stóra.
Hvað er gleðin ?
Hafs þess perla.
Fyr enn upp í ljósið
Eg lypt gct honni,
Brotnar hún í höndum
Og á burt er horfin.
(Stgr. Th.).
I) pjóðskáld Magyara.