Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 14

236 Spielhagen:
væru mín forlög, en móti forlögunum megnar enginn
maður neitt. Og svo var ekki þess að dyljast, að
jeg hafði verið fram úr lagi léttúðarfullur, og þungt
lagðist það á hjarta mitt, hvað jeg hafði verið trassa-
fengiun við latínulærdóminn. Jeg komst að lokum
til þeirrar niðurstöðu, að jeg yrði að sitja fastur í
fimm ár sakir leti minnar, léttúðar og heimskupara.
þetta var mér einstaklega mikil liuggun.
þar við bættist, að það var farið sérlega vel með
mig í kastalanum—mér er óhætt að segja, betur en
jeg íítti skilið. Reyndar varð jeg í fyrstunni að aka
hjólbörum eins og hinir, en af því jeg var þá í svo
æstu skapi, þá var það ekki nema til góðs fyrir mig,
og með því jeg hafði þriggja manna afl, þá vann jeg
líka þriggja manna verk. Bn við þá verkstöð var
jeg ekki nema fáeinar vikur. Kastalastjórinn, kapt-
einn von Eisenfresser1 var mesti mannúðar maður og
valmenni, þó nafnið væri hrottalegt, og hefir hann
víst verið mér hlyntur í tillögum. Jeg var leystur
úr fjötrum og fékk að vinna við skriftir í kastalaskrif-
stofunni. þar var jeg svo allau hinn annan tíma
fangaveru minnar og með því jeg var ötull við verk
mitt—það var nú meðfram af þakklátssemi við vel-
gjörðamann minn, sem var sannur heiðursnmður—og
með því jeg líka var góður skrifari—skriftin var ná-
lega það eina, sem jeg hafði lært í skólanum fyrirhafn-
arlítið—þá vo.rð jeg bráðum að kalla mátti »privat«
skrifari hjá mínum vinveitta yfirboðara, og naut
hinnar mestu vinsémdar bæði hjá honum og öllu
fólki hans, svo jeg var ekki hegningarfangi framar
nema að nafninu til. Og herra v. Eisenfresser lét
ekki þar við sitja. Hann varð þess áskynja, að jeg
i) Nafnið Eiscnfresser merkir: járnæta.