Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 39

Snarræði af stúlku. 261
satt. Jeg var glaðvakandi og sá framan í hann.
Hann var með svart skegg og blíndi svörtum glórun-
um á mig, frá fótagaflinum á rúminu, þangað til hann
varð hræddur, þegar þú hreyfðir þig, og hvarf undir
rúmið. |>ú svafst svo fast; en jeg mátti til að hafa
þig með. Komdu ; við skulum flýta okkur og finna
hann bróður þinn. Við verðum að gjöra allt sem
við getum til þess að hann verði höndlaður, þessi
kauði sem er þarna inni«, mælti Ebba og benti á
dyrnar.
Nú varð Lára býsna-skelkuð. þær brugðu yfir
sig regnkápum sínum, og flýttu sjer ofan þangað sóm
húsbóndinn svaf, og börðu þar hart að dyrum, til
þess að vekja liann.
»Hver er þar ?« kallaði hann út.
»það erum 'við; flýtið þjer yður í eitthvað utan
yfir yður og komið þjer út; við megum til að tala
við yður undir eins,« svaraði Ebba.
nHvern þremilinn viljið þið mjer þá? Hvað
er að ?«
nFyrir alla muni, komdu, góði bróðir« kallaði Lára
inn ; »það er maður uppi í turnklefanum«.
»Maður uppi lijá ykkur? Iivaða bull er þettan.
»það er alveg satt; það liggur maður undir rúm-
inu uppi; jeg hefi sjeð hann með mínum eigin aug-
um«, kallaði Ebba.
»Hvaða vitleysa er þetta; þið hafið sjeð ofsjónir ;
farið þið nú upp aptur og látið mig hafa næði. þið
getið fengið einhverja af stúlkunum með ykkur og
kveikt á ljósbera; þá er líklegt að þið getið ráðið við
vofuna þá arna, þegar þið eruð þrjárn.
iil guðs bænum, trúið þjer mjer!« kallaði Ebba.