Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 10

232 Spielhagen:
og fimm eða sex kennarar fyrir víst, og þessum öll-
um hafði jeg veitt.svo langa mótstöðu. þið munuð
nú fara nœrri um, hver málalokin hafi orðið: mér
hafði náttúrlega ekki verið ókunnugt um, hverjir
þeir voru sem herjuðu á dyrnar, jeg hafði að eins
látið leiðast af ofstopa míns þverúðarfulla hjarta.
þetta hafði verið það ljótasta stráksbragð, sem leikið
hafði verið við kenslustofnun þessa í manna minnum,
og var jeg því rekinn úr skóla cum infamia1.
Gamla manninum, veslingnum honum föður mín-
um, lá við að örvílnast. Að vera rekinn úr skóla
og að vera húðstrýktur og brennimerktur opinber-
lega, það var í hans augum eitt og sama. Hann
kallaði mig grátandi tapaða soninn sinn, og jeg lofaði
guð fyrir, að mín góða móðir hafði ekki lifað þetta
ólán mitt, úr því svo átti að vera, að hún burtkall-
aðist á undan mér; eins og nú var, þurfti hún ekki
að gráta úr sér blessuð augun af hrygð og hugraun
yfir óláni sonar síns.
Alt upp frá þessu hrakaði mér meira og meira
og mér var alt af að verða torskildara og torskildara,
hversvegna jeg einmitt ætti að heita Gottlieb2, þar
sém helzt var útlit fyrir, að jeg væri hvorki guði
kær nó mönnum, og engar líkur til að jeg geti orð-
ið til nokkurs nýtur. Faðir minn hafði sent
mig til stórbónda nokkurs, sem hafði orð á sér fyrir
að vera afbragðs búhöldur. Aldrei hefði jeg getað
komizt í verri hendur. Herra Bartel var frámuna-
lega fáfróður maður og hrottalegur, bæði skepnuníð-
ingur og manna, smásmuglegur, böðulslegur kúgari,
1) Með óhróðri.
2) f>ýzka nafnið Gottlieb merkir : Guðkær (guði kær).