Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 31

Snarræði af stúlku. 2B3
Hún átti vinstúlku í skólanum, sem hjet Lára B .. ..
og var handan af Jótlandi. J>œr voru jafnöldrur,
rúmlega 18 vetra. |>ær voru mestu mátar. jj>að
sýndi sig síðar, að það var meiri veigur í vináttu
þeirra en vanalega gerist, þegar ungar stúlkur bind-
ast vináttuheiti »í lífi og dauða«. Ebba sýndi það að
minnsta kosti, og það rækilega.
Nú leið veturinn og vorið kom og sumarið, og þar
með sumarleyfið.
Lára hafði misst foreldra sína í æsku, en föður-
bróðir hennar tekið hatia að sjer. Hann átti gam-
alt höfuðból á Jótlandi, og bjó þar. Lára bauð nú
vinstúlku sinni að koma með sjer þangað og vera
þar mánaðartíma um sumarið. Ebba þáði boðið
feginsamlega.
það var einu góðan veðurdag í júlímánuði, að þær
stallsystur lögðu af stað frá Khöfn með gufuskipi til
Arósa og komu daginn eptir þangað sem Lára átti
heima. þar var þá fyrir frændi Láru, sonur- hús-
bóndans, ungur stúdent, nýkominn heim, í sumar-
leyfið, og með honum tveir kunningjar hans og lags-
bræður, stúdentar eins og hann; stundaði anuar
læknisfræði, en hinn lögvísi.
Nú var glatt á hjalla og kátt í kotinu. Unga fólk-
ið gerði ekki annað en leika sjer og skemmta á ýmsa
luud. Meðal annars var, eins og gerist, haft til gam-
aus að loika hvort á annað og liræða hvert annað.
Undir eins fyrsta kvöldið barst í tal um reimleika.
það átti að vera reimt þar á bænum, eins og vant
er á gömlum herragörðum, og sjer í lagi var ekki
hlífzt við að reyna að tolja liinum ungu meyjum trii
um reimleikann. þær áttu sein sjo að sofa í »turn-