Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 38

260 Snarræði af stúlku.
til, að stúlkunum hafði gleymzt að koma með vatns-
flöskuna upp hingað í gærkveldi«.
»Ekki drekk jeg úr þvottakönnuni; komdu með
mjer ofan í eldhús eptir flöskunni«.
»Æ-i nei, lofaðu mjer að vera kyrri; jeg er svo
fjarskalega syfjuð«, svaraði Lára og var hálf-úrill.
Ébba var í standandi ráðaleysi. »Jeg þoli ekki
við fyrir þorsta; jeg er hreint fárveik. þú mátt til
að koma með mjer; jeg þori ekki að fara ein. Við
sem komum svo undir eins aptur, þá geturðu haldið
áfram að sofa. þú mátt til að gjöra það fyrir mig
að koma með mjer».
Hún fór fram úr rúrninu í hægðum sínum, og
Lára á eptir, svona séint og bítandi.
»Við þurfum ekki að vera í meiru en þessu sem
við erum«, mælti Ebba; »við komum undir oins apt-
ur«. Svo fóru þær út í nærfötunum, og ljet Ebba
Láru ganga á undan.
Hurði-n var úr eik og járnslá mikil fyrir að utan.
jpurfti ekki annað en bregða slánni í keng 1 veggn-
um, og fjelli hún vel niður í kenginn, var það á
einskis manns færi að brjótast út úr klefanum.
þegar þær voru komnar út fyrir dyrnar, lokaði
Ebba hurðinni og reyndi síðan fyrir sjer með hægð,
hvort sláin fjelli vel í kenginn. Hún fann, að sláin
var hálf-laus, og flýtti hún sjer í dauðans-ofboði að
keyra hana niður í kenginn.
»Hvað ertu að gera?« spurði Lára.
»Guði sjo lof; nú orum við hólpnar#, mælti Ebba ;
»það er maður undir rúminu inni«.
»Hvað ertu að fara með? þú ert ekki með sjálfri
þjer, Ebba. þú ert veik, þú talar óráð«.
»Nei, nei, þjer er óhætt að trúa mjer, að það er