Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 18

240 SpielViagen:
þótti, eins og gefur að skilja, og fór jeg að brjóta
heilann um það, hvernig jeg ætti að komast úr á-
nauðinni í sjálfstæðari stöðu, þar sem jeg gæti gert
uppgötvanir mínar arðberandi og yfir höfuð að tala
náð því stigi í mannfélaginu, sem hæfði syni jafn-
heiðarlegs föður og jeg hafði átt. því það skuluð
þið vita, að umhugsunin um minn kæra föður, sem
hafði syrgt sig til dauða mín vegna, hún yfirgaf mig
aldrei, og jeg gat ekki að því gert, að mér fanst alt
af eins og það mundi gleðja hann í gröfinni, ef jeg
kæmist vel áfram í heiminum.
Svona liðu fimm ár og gat jeg nú með engu móti
lengur eirt við að búa í þakhýsi mínu. þá losnaði
gasgerðarstjóra embættið hérnaog skoraði samlagiðá
þá, sem hæfir þæktust vera, að bjóða sig fram. það
var 21. janúar, og stendur rétt heima að nú er ár
síðan, að jeg las auglýsinguna, og með því jeg á nefnd-
um degi fylti þrítugs-aldurinn, þá þótti mér það góðs
viti og sagði við sjálfan mig : »Hertu upp hugann,
Gottlieb, annaðhvort nú eða aldrei!« Og það var
sannarlega ekki nein vanþörf á góðum fyrirboða, eins
og ástatt var fyrir mér, því annars hefði mig bilað
áræði þegar til kastanna kom. þið vitið að það
fylgir embætti þessu, að maður á um leið að vera
iðnfræðislegur yfir-forstjóri allra hinna fjörutíu gas-
gerða, sem samlagið hefir þegar á stofn sett. Jeg
átti eptir því að verða yfirboðari þess forstjóra, sem
jeg alt til þessa hafði þjónað undir, og í þessa upp-
hofð átti jeg að komast úr stöðu þeirri, er jeg gegndi
enn þá sem undir-tilsjónarmaður. þ>ið munuð játa
herrar mínir, að þetta alt saman var dáltið hjákát-
legt. ]‘!n janúarmánuður í fyrra var nístandi kaldur,
frostvindurinn hvein inn um rifttrnar á þakkytru minni