Iðunn - 01.11.1884, Blaðsíða 30

252 Snarræði af stúlku.
jeg spyrji svona; mjer fannst svo mikið um útlit
hennar; þetta er ekki af algengri forvitni fyrir mjer«.
»Jeg skal gjarnan segja þjer söguna af því, hvern-
ig það atvikaðist, að hún varð svona« svaraði hann;
»en það er ekki hægt hjerna úti á götu, því sagan
er nokkuð löng. Ef þú hefir tóm til annað kvöld,
þá komdu út eptir til mín. Okkur hjónin hefir
hvort sem er langað til allt af síðan þú komst að fá
þig til að vera hjá okkur eina kvöldstund í góðu
tómi«.
það vildi svo vel til, að jeg hafði hvergi ráðið
mig kvöldið eptir. Mjer hafði komið til hugar að
bregða mjer í leikhúsið. Nú þótti mjer miklu meira
í varið að heyra sanna sögu, að öllum líkindum ein-
mitt af því tagi, sem leikskáldunum er vant að tak-
ast upp á.
Jeg kom út eptir þangað sem þau áttu heima,
kunníngi minn og kona hans, klukkan hálf átta
um kvöldið. það var úti á Austurbrú. þau tóku
mjer með hóglegri, fölskvalausri alúð, sem er manni
svo notaleg. þau áttu tvær telpur, allra-skemmti-
legustu börn.
Eptir að búið var að borða, settumst við að ó-
sviknu, skozku viskí-toddíi, moð góðan vindil, en
húsfreyja við prjóna sína ; það voru sokkar, svo litl-
ir, að jeg þóttist sjá að þeir væru ætlaðir einhverju
enn þá smávaxnara heldur en yngri telpunni.—það
var kalt og dimmt úti, en inni, þar sem við vorum,
bæði hlýtt og bjart og notalegt.
Síðan hóf húsbóndinn þannig sögu sína:—
Fyrir nokkrum árum var frændstúlka mín, þessi
sem við mættum í gær, í kvennaskóla hjor í Khöfn.
Hún heitir Ebba G . . . ., og við erum systkinabörn.