Ægir - 01.01.1941, Side 39

Æ G I R
33
hefir nú fjölgað allverulega, sem kaupa
ísfisk til útflutnings.
Þessi mikla sala á bátafiskinum fyrir
gott verð, var auðvitað mikill búhnykkur
fyrir bátaútveginn, enda þótt þeir, sem
seldu, nytu ekki hins liáa verðs, sem
fékkst á markaði i Englandi, þar sem
fiskurinn var keyptur fyrir fast verð,
sem ekki fór eftir markaðsverðinu nema
að litlu leyti. Hafa komið fram raddir
um það, m. a. á aðalfundi S. í. F., að
smáútvegsmönnum yrði bjálpað til að fá
útveguð skip til flutninga á fiskinum á
markað, þannig, að þeir gæti notið hins
háa verðs, en úr framkvæmdum hefir
lítið orðið.
Enda þótt ísfiskmarkaðurinn væri
yfirleitt hár á árinu, komu þó fyrir tíma-
bil, sem sölur voru mjög lágar. Yfirleitt
höfðu sölurnar farið hækkandi fram í
maí, en eftir að styrjöldin hófst á vestur-
vígstöðvunum, liækkaði markaðurinn
allmikið og stafaði það vafalaust af
flutningsörðugleikum íinnanlands í Eng-
landi. Þegar kom fram i júní hækkaði
verðið svo aftur og komst þá hærra en
það hafði verið áður. Þegar leið á sum-
arið fóru sölur .hækkandi og sömuleiðis
fyrri lduta haustsins, en seinni hluta
októbermánaðar átti sér stað nokkur
lækkun, en markaðurinn náði sér brátt
aftur og komst tvo síðustu mánuði árs-
ms bærra en nokkru sinni fyrr. Á árinu
1939 hafði takmörkun sú á magni ísvar-
óis fisks, sem verið hafði í gildi í Eng-
landi frá því í ágúst 1933, verið felld
burtu, en 10% verðtollurinn ekki af-
numinn. Þann 23. maí s. 1. var þessi
tollur afnuminn að mestu levti og eru
siðan engar hömlur á sölu fisksins þar.
Skömmu eftir að tollurinn var af-
numinn fóru að heyrast um það raddir
meðal enskra fiskkaupmanna, að æski-
legt væri að sett væri hámarksverð á ís-
varinn fisk, og urðu þessar raddir æ há-
værari er fram á haustið leið. Þetta er
i sjálfu sér ekki óeðlilegt. Síðan styrj-
öldin hófst, eða skömmu eftir, mun hafa
verið í gildi liámarksverð á öllum inn-
fluttum matvælum í Englandi. Fiskur-
inn einn hefir verið þar undanskilinn.
Eftirspurnin eftir fiski hefir farið stöð-
ugt vaxandi á árinu og þó sérstaklega
seinni hlutann, en aftur á móti mun
framboðið Iiafa breytzt lítið. Þó minnk-
aði framboðið allverulega um tíma um
haustið, þegar bætlusvæði voru auglýst
úti fyrir Vesturlandi og Austurlandi, en
þá stóð haustvertíð sem hæst á Vest-
fjörðum og var nær allur fiskur fluttur
út þaðan ísvarinn. En þar sem fiskur
berst víðar að en af íslenzkum skipum,
mun þetta ekki bafa baft eins mikil
áhrif og ella hefði orðið. Þessi aukning
á eftirspurninni í hlutfalli við fram-
boðið leiddi ólijákvæmilega til stór-
kostlegrar verðhækkunar á fiskinum.
Mun verðið hafa komizt bæst um 100 £
fyrir 1 smál. af fiski, og er það meira en
tífalt á við meðalverð fyrir stríð. Ekki
ber þó að skilja þetta svo, að verðið
bafi verið svona hátt að jafnaði.
Kröfurnar um hámarksverð hafa, eins
og áður er sagt, einkum komið frá fisk-
kaupmönnum. Hafa þeir krafizt þess í
blöðum sínum og sýnt fram á binn
geysi mikla mun á verðlagi fisksins
og annara innfluttra matvæla. Fyrst í
slað feng'u þessar kröfur litlar undir-
tektir hjá stjórnarvöldunum, að því er
virðist, og var svo að sjá sem þau væru
því frábverf að setja hámarksverð á
fiskinn. Aðalástæðan fyrir því virðist
vera óttinn við það, að ef hámarksverð
vrði sett, sem auðvitað blyti að verða
alhnikið lægra en markaðsverðið, þá
mundi framboðið minnka svo mikið, að
um raunverulegan skort á fiski yrði að