Ægir - 15.12.1959, Síða 26

24
ÆGIR — AFMÆLISRIT
samþykkt var í einu hljóði tillaga um að æski-
legt væri að þessari félagsstofnun yrði í fram-
kvæmd komið.
Tveim dögum síðar var öllum kaupmönnum
bæjarins boðið á fund á sama stað og endaði
hann með samskonar tillögu. ... Auk þess kaus
fundurinn samkvæmt áskorun tvo menn í við-
bót við þá bráðabirgðastjórn sem forgöngu-
menn liöfðu valið úr sínum flokki, og ákvað
að beitast fyrir fyrirtækið og skrifa undir út-
boðið.
Síðan birtir Ægir útboðið, sem er mikið
plagg, á áttundu síðu með smáu letri, og
hefst á ávarpsorðum undir hinum latnesku
einkunnarorðum „Navigare necesse“ (sigl-
ingar eru nauðsyn). Síðan kemur kostn-
aðaráætlun um kaup og rekstur tveggja
skipa um 1200 smálestir að stærð. Síðan
segir:
Eins og sést af framanrituðu, teljum vér að
til þess að kaupa tvö skip þurfi 385 þús. kr.
hlutafé, en 230 þús. kr., ef aðeins er byrjað með
einu skipi. Með þvi nú að vér álítum æskilegra
að hin hærri upphæðin fengist, þá skorum vér
á íslendinga að kaupa hluti í hinu fyrirhugaða
hlutafélagi fyrir 385.000 krónur. . . .
íslendingar! — í fullu trausti til fulltingis
þings og þjóðar í þessu velferðarmáli, bjóðum
vér yður hér með að skrifa yður fyrir hlutum
í hlutafélaginu: Eimskipctfélag íslands.
Útboð þetta er dagsett í marz 1913 og
undirritað af 65 mönnum. Þá kemur lang-
ur „eftirmáli“. Er hann eldheit hvatning
til landsmanna um að þekkja nú sinn vitj-
unartíma og bregðast skjótt og vel við svo
að þetta mikla velferðar- og sjálfstæðis-
mál þjóðarinnar komist í framkvæmd. Og
svo sem til frekari eggjunar birtir Ægir í
sama blaði svofellda smáfrétt undir fyrir-
sögninni „Sameinaða félagið og Borgund-
arhólmur":
Það var lengi að „Sameinaða gufuskipafélag-
ið“ var eitt um Borgundarhólmsferðirnar og
kunnu eyjarskeggjar því ekki sem bezt, svo að
þeir fengu sér skip sjálfir og byrjuðu að sigla
með eitthvað lægra far- og flutningsgjald. Út-
gerðin bar sig svo vel lijá þeim að eftir fá ár
bættu þeir öðru skipi við. Þá hugsaði það sam-
einaða sér að gjöra enda á tilveru þessa smá-
félags og sigldi far- og farmgjaldslausl í sex
mánuði. En það dugði ekki. Eyjarskeggjar not-
uðu sitt félag eftir sem áður og datt ekki í hug
að svíkjast undan og liafa þeir siglt með sömu
töxtum einlægt síðan þeir byrjuðu, sem mun
hafa verið fyrir rúmum 30 árum. Nú stendur
þetta félag þeirra sig svo vel að í fyrra byggði
það skip fyrir 530 þúsund krónur og á yfir-
standandi ári annað fyrir 630 þúsund.
Fánamálið.
I júníblaðinu er svofelld smáleturs-
klausa:
Mikla athygli vakti það er „Fálkinn“, strand-
varnaskip Dana, fór að amast við íslenzka fán-
anum 12. júní síðastliðinn og gerði hann upp-
tækan af litlum kappróðrarbát liér inni á höfn.
Hefir, síðan þetta atvik kom fvrir, skýrzt fyrir
mörgum, sem áður höfðu ekki athugað máMð,
hvað íslendingar, afkomendur hinna marg-
nafntoguðu fornkappa, hafa verið framúrskar-
andi skaplitlir og lítilþægir fyrir sig og öll
sín þjóðlegu einkenni fram ú síðustu daga —
og viljugir til að veifa yfir höfðum sér merki
yfirráða, sem þeir þó ekki vilja kannast við.
— Máske voru hugirnir um daginn of örir til
þess að hægt sé að dæma um það strax, hvort
alvara og úthald fylgir málinu, og hvort menn
í raun og veru eru farnir að þora að ætla sér
manneskjurétt gagnvart „móðurlandinu“, æs-
ingalaust bæði í orði og á borði. — Síðan um
daginn hafa innlendir menn ekki sýnt útlenda
litinn að undanteknum einum gömlum og góð-
um útgerðarmanni og skilja menn ekki hver
er ætlun hans með því að rísa þannig einn á
gamals aldri gegn tilfinningamáli meðborgara
sinna og landa. Hitt er ekki tiltökumál, þótt
aldanskir menn flaggi lit þjóðar sinnar og að
opinberar byggingar ekki umsvifalaust taki upp
ólöggiltan fána. En spyrja mætti: Til hvers eru
þær að flagga? Hverjum til gagns og ánægju?
Fyrsta Fiskiþing.
Júlíblaðið hefst á frásögn af fyrsta
reglulega „Fiskiþingi", sem haldið var 30.
júní til 5. júlí. Eru þar rakin mál þau
sem rædd voru og afgreidd á þinginu.
Verða þau ekki rakin hér, þó skal getið
eins um strandgæzluna:
Fiskiþingið æskir þess: a) að Alþingi og
stjórnin geri sitt ítrasta til þess að landið taki
sem fyrst í sína hönd gæzlu landhelginnar að
svo miklu leyti sem hægt er og b) að landið
styrki svo sem fært þykir úthald vélbáta til að-
stoðar við gæzlu landhelginnar.
í niðurlagi skýrslu Fiskiþingsins segir: