Ægir - 15.12.1959, Blaðsíða 28

26
ÆGIR — AFMÆLISRIT
landlielgi til þess að veiða og eyða veiðarfæruin
inanna.
Síðan eru birtis kaflar úr blaðagreinum
og bréfum víða af landinu um ágengni
togara og eru þar margar ófagrar lýsing-
ar. Þá er birtur kafli úr nefndaráliti
strandgæzlunefndar Fiskifélagsins um út-
gerð strandgæzluskips. Er þar eindregið
lagt til, að Islendingar taki að einhverju
eða öllu leyti í sínar hendur gæzlu við
strendur landsins. Birt er áætlun um kaup
og rekstur gæzluskips af hentugri stærð
(600 lestir), er jafnframt væri spítalaskip
og skólaskip fyrir íslenzka sjómannastétt,
og er sú áætlun mjög hagstæð, jafnvel tal-
ið, að útgerð þessi mundi borga sig, ef
botnvörpusektir og tekjur af spítalanum
rynnu til þess.
Nýr 'ritstjóri.
Með janúarblaðinu 1914 lætur Matthías
Þórðarson af ritstjórn Ægis, en við tekui'

V
öteý. * •• í ' apf J/

• n
'f
Sveinbjörn Egilson.
Sveinbjörn Egilson. Skrifar hann ávarps-
orð til lesenda og þakkar Matthíasi fyrir
frábæran dugnað og þrautseigju við að
halda út blaðinu, þótt oft hafi verið við
mikla örðugleika að stríða. Frá fyrstu
grein Sveinbjarnar í blaðinu andar köldu
— hún er um hafísinn:
í byrjun þessa mánaðar fréttist hingaö til
Reykjavíkur, að hafísinn væri kominn að Vest-
urlandinu; að ísafjarðardjúp væri fullt orðið
af ís, hotnvörpuskip innilokuð; voru menn al-
mennt kvíðafullir fyrir livað næstu fréttir
mundu færa, því heyrzt hafði að nokkur botn-
vörpuskip væru í nauðum stödd úti í ísnum
og sum væru á Aðalvík, og um þau voru
ógreinilegar fréttir. Þann 0. fréttist að flest
skipin hefðu komizt leiðar sinnar og björgun-
arskipið Geir fór að grennslast eftir þeim
skipuin, sem haldið var að væru föst í ísnum.
I fi'amhaldi af þessari frétt er ýmis fróð-
leikur um hafís. Þar segir t. d., að til séu
skýrslur um ísrek að ströndum landsins
og nái þær yfir 109 ár eða tímabilið frá
1800—1892 ogl895—1910. Af þessum 109
árum hafi
23 ár verið íslaus,
32 — ís við landið ekki fullan mánaðartíma,
23 — ís við landið frá 1—3 mánuði,
32 — ís við landið í fleiri en 3 mánuði.
Árferöi 191U.
í janúarblaðinu 1915 fær árið 1914 svo-
felld eftirmæli:
Aflabrögð voru yfirleitt góð á árinu. Er þar
þá einkuin átt við botnvörpungaveiðarnar.
Vetrarvertíð var í fullkomnu meðallagi; vor-
vertíð var aftur á móti slitróttari, en þá er
einkum fiskað á botnvörpungunum austur við
Hvalbak. Sumarið er alltaf dauður tími fyrir
liotnvörpungana, en þeir af þeim, sem til síld-
veiða fóru, fiskuðu óvenjulega vel. Þegar fara
átti að fiska í ís aftur í ágústmánuði, þá var
stríðið byrjað. Sumir botnvörpungarnir fóru
þá eina ferð til Englands með afla, en sumir
fóru alls ekki. Einn fórst á þeim ferðum á
sprengiduflii). Aftur liafa tveir farið að mestu
óslitið með afla til Englands, og einstöku hafa
farið ferð og ferð á stangli. Sala þar hcfur
verið með bezta móti, einkum síðan fór að
vetra. . . . Ef hindranir af stríðinu hefðu ekki
komið fyrir síðari liluta ársins, þá hefði þetta
verið eitt af beztu aflaárum, vegna þess að
fiskur er í óvanalega háu verði, bæði saltfiskur
og ísfiskur.
Á þilskipin var heldur rýr vetrarafli og vorið
slæmt, en sumarið eftir Jónsmessu gott, svo að
fvrir þilskipin er árið meðalár í heild sinni.
Bátaafli var í góðu meðallagi sunnanlands, en
rýr vestanlands. Um tima af sumrinu var
ágætur bátaafli norðanlands.
i) Skúli fógeti — 4 menn fórust.