Ægir - 01.04.1993, Blaðsíða 22

öðrum atvinnugreinum. Eignar- eða nýtingarréttur fiski-
stofnanna er á reiki í höndum ríkisvaldsins þar sem fram-
tíðarskipan mála hefur velkst í höndum löggjafarvaldsins í
rúm 15 ár, eða allt frá því sóknarstýring var tekin upp
1977. Ovissan um framtíðarskipan fiskveiðistjórnunar á
undanförnum árunr hefur án alls vafa leitt mikið óhagræði
af sér. Þessa sér meðal annars stað í tregðu útgerðarmanna
við fækkun skipa því allt fram á þennan dag hafa talsverð-
ar líkur verið á að sóknarstýring verði tekin upp að nýju.
Tregða til úreldingar er meiri eftir því sem gildistími fisk-
veiðistjórnunarlaga er skemmri, því hvað ný lög innihalda
veit enginn með vissu fyrir fram. Skipaeign við þessar að-
stæður er því að hluta til ávísun á þann möguleika að
sóknarstýring verði tekin upp. Á áttunda áratugnum veðj-
uðu rnargir á áframhaldandi sambland sóknarstýringar og
aflamarks. Til að bæta stöðu sína undir sóknarmarki réð-
ust þeir í endurnýjun skipa, ísetningu aflmeiri véla og
spila. Engintr getur álasað þeim útgerðarmönnum íyrir
óskynsamlegar ákvarðanir. Þeir mátu líkur þess að endur-
bæta skipin og upptöku sóknarmarks sér í hag. Möguleik'
inn á réttu útspili þeirra var vissulega íyrir hendi, sérstak'
lega fyrir kosningar þegar vonbiðlar þingsæta settu fraffl
harða úrslitakosti fyrir stjórnaraðild. Ákvöðun um afla-
mark, þegar hún kom, var vissulega ekki sú útkoma sem
þeir reiknuðu með. Þeir veðjuðu á vitlausan hest. Himr
sem einbeittu sér að því að taka aflahlutdeild sína með
kaupum kvóta stóðu mun betur að vígi. En hver hefði
þeirra staða verið nú ef sóknarmark hefði orðið ofan á?
Hér er ekki verið að réttlæta eitt eða neitt heldur benda a
hvernig óstöðugt og óvisst skipulag veldur gríðarlegum
vanda þegar upp er staðið. Enn má spyrja: Hver væri stað-
an nú ef aflamark hefði ríkt hreint og óskipt frá árinu
1984? Sætum við uppi með sama skuldabagga í sjávarut'
vegi og við sitjurn nú? Ég fullyrði að svo væri ekki, í þal^
minnsta sætu útgerðarmenn ekki uppi með rangar ákvarð-
anir byggðar á pólítísku andrúmslofti, óvissu.
Ekki má rugla saman offjárfestingu í fiskiskipastólnum
og því að hvert nýtt skip sé offjárfesting. Eðlileg endurný)'
un og framþróun tækni við veiðar og meðferð afla um
borð er nauðsynleg, ekki hvað síst ef við teljum okkur for'
ustuþjóð í sjávarútvegi og ætlurn okkur að halda þeirrl
stöðu. Að uppfýlltum skilyrðum þess að fjárfesting hafi )a'
kvætt núvirði og að undangenginni ítarlegri skoðun, þa a
hún rétt á sér.
Mikill meiri hluti fjármálastofnana hérlendis er bemr
eða óbeint í höndum hins opinbera. Tilhneiging hins op'
C5000Í
níðsterkur vinnuþjarkur sem
reynst hefur frábærlega við
erfiöustu aðstæður. BjóÖum
einnig: festingar, rafaia,
lensidælur, rafgeyma, tengla,
kapai og annaö efni
og þjónustu
til raflagna
SÍMl 96 11122. FAX 96 11125, Póstll.157, 602 AKUffi*
180 ÆGIR 4. TBL. 1993