Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Qupperneq 54

46
Tímarit lögfræSinga-
enginn þeirra séð nokkurn mann með þjófamarki. En vel
mega einhverir slíkir hafa verið uppi nokkuð fram á 19.
öld, í minni langafa og ef til vill afa sumra þeirra, sem
enn eru á lífi. E. A.
Skaðabótaábyrgð
í sambandi við bifreiðardrátt.
I. Almennar athugasemdir.
Eins og kunnugt er, ber oft svo við, að bifreið bilar svo
á leið sinni, að henni verður ekki á stað komið aftur. Ef
aðra bifreið ber þar að, þá er mjög algengt, að stjórnandi
þeirrar bifreiðar taki að sér að draga hina bifreiðina lang-
an veg eða skamman, eftir því sem á stendur. En lögslcylda
til slíkrar hjálpar sýnist almennt engin vera. Ef maður
tekst hins vegar slíka skyldu á hendur, þá er einsætt, að
honum ber að inna hana af hendi, svo sem góður og sam-
vizkusamur maður mundi gera. Akstri sínum ber honum
því að haga með nægilegri gætni. Hann verður að veita
dregnu bifreiðinni athygli eftir föngum og aldrei má hann
aka hraöara en 20 kílómetrum á klukkustund nemi (5. gr.
3. tölul. reglug. nr. 72/1937). Að sjálfsögðu skal bifreið
hans vera í því lagi, að eigi stafi hætta af drættinum vegna
galla á lienni. Og svo verður þess að gæta, að dráttartaug
sé nægilega sterk og hæfilega löng. Vitanlega ber að haga
drætti eftir aðstæðum hverju sinni, svo sem vegi, birtu,
fai-mi á inni dregnu bifreið o. s. frv. Auðvitað verður og
að krefjast almennrar varkárni af stjórnanda dregnu bif-
reiðarinnar, svo sem þess, að hann gefi Ijósmerki, eða
hljóðmerki, ef eitthvað verður að eða hætta sýnist á slíku,
gæti þess, að bifreið hans verði ekki of nærri dráttarbif-
reið, með því að þá verður hætta á því, að dráttartaugin
vefjist um framhjól dregnu bifreiðarinnar, o. s. frv7.