Tímarit lögfræðinga - 01.03.1951, Síða 69

Frá dómstólum.
Bæjarþing og sjódómur Reykjavíkur
a) SIFJARÉTTUR.
Riftun kaupmála — 27. gr. gjaldþrotaskiptalaganna.
Þann 7. sept. 1946 gerðu hjónin S. og G. með sér kaup-
mála. Var þar fram tekið, að ákveðnar eignir félagsbús
þeirra skyldu framvegis vera séreign G. Þann 21. janúar
1947 var bú S. tekið til gjaldþrotaskiptameðferðar og við
uppskrift reyndist það algerlega eignalaust. Lýst var eftir
kröfum í búið. Skiptameðferð búsins lauk 4. febrúar 1948
og var S. þá afhent búið til frjálsrar meðferðar, enda
sannað, að allar kröfur, sem lýst hafði verið, höfðu verið
greiddar. Á þessum tíma átti firma eitt hér í bænum,
kröfu á hendur S., risna af viðskiptum þeirra á árinu 1945.
Var tekinn dómur á hendur S. fyrir kröfu þessari 28. júní
1947, en hvo^ki kröfunni né dómsskuldinni var lýst í búið.
Þann 7. apríl 1949 var bú S. aftur tekið til gjaldþrota-
skiptameðferðar, að kröfu firma þessa. Ekki reyndust nú
neinar eignir í búi S. Á skiptafundi í búinu var ákveðið
að höfða mál til riftunar kaupmálanum samkv. ákvæðum
27. gr. gjaldþrotaskiptalaganna nr. 25 frá 1929.
G. krafðist sýknu. Taldi hún, að krafa gjaldþrotabeið-
anda hefðði verið niður fallin, er hann fékk dóm fyrir
henni, þar sem hann hefði eigi lýst henni í búið við fyrri
gjaldþrotameðferðina og hafi hann því eigi haft heimild
til að krefjast gjaldþrotaskipta. Þá taldi G., að þar sem
meira en tvö ár hefðu liðið frá því, að kaupmálinn var
gerður og þar til síðari gjaldþrotameðferðin á búi S. hófst,
þá verði kaupmálanum nú ekki rift, enda hafi S. átt fyrir
skuldum við kaupmálagjörðina.
Talið, að það varði á engan hátt niðurfalli kröfu, þó að
henni sé eigi lýst í bú, sem tekið hefur verið til gjaldþrota-
meðferðar. Þar sem sannað var, að engar eignir voru í