Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Qupperneq 12

sýnist sennilegt, að án hvorugra hafi mátt vera, þeirra,
sem vildu tal<a því, er mest var fáanlegt hverju sinni ef
tryggt var, að menn takmörkuðu eigi um of möguleika til
framhaldssóknar, og hinna, er engan afslátt vildu og
gættu þess, að jafnan væri hafizt handa um nýja sókn frá
þeim áfanga, er náðst hefði. .. .
Af stjórnmálastörfum Einars var þó ef til vill afdrifa-
ríkast, að hann átti sæti í sambandslaganefndinni 1918.
Af íslendinga hálfu hvíldi þá megin þungi starfsins á
honum innan nefndarinnar. Andstæðingar sambandslag-
anna í Danmörku héldu því og mjög á lofti, að Islending-
um hefði orðið svo vel ágengt sem raun bar vitni um vegna
þess, að þeir hefðu haft meiri lögfræðikunnáttu við samn-
ingsgerðina en Danir, og ber Einari Arnórssyni fyrst og
fremst það lof....
Af stjórnarstörfum Einars á þessum árum* má geta
þess, að hann skipaði nefnd þá, er samdi fræðslulögin, sem
nú eru í gildi. Mesta þýðingu hafði þó áreiðanlega ein-
dreginn vilji Einars til þess að slíta sambandinu við Dan-
mörku og stofna hér lýðveldi strax og færi gæfist. Er eng-
inn vafi, að hann átti mikinn þátt í þeirri skeleggu ákvörð-
un, er ríkisstjórnin tók um þessi mál síðla árs 1943.“
Þessi vitnisburður eins reyns og athuguls stjórnmála-
manns og Bjarna Benediktssonar, talar sínu máli.
Dr. Einar var af stjórnarvöldum og reyndar mörgum
öðrum mjög kallaður til ráða, er mikilsverð vandamál bar
að höndum. En auk þess var honum falin sanming frum-
varpa að ýmsum lögum, stundum einum, stundum með
öðrum. Hafði hann á þennan hátt mikil áhrif á löggjöf
landsins. Sem dæmi slíkra laga má t. d. geta þess, að hann
hefir átt mestan þátt í setningu allflestra réttarfarslaga
hinna síðari ára. Hann var og atkvæðamikill dómari í
hæstarétti og hafði þar mikil áhrif á réttai’þróun og rétt-
arframkvæmd.
* þ. e. 1942—44.
6