Tímarit lögfræðinga - 01.01.1955, Qupperneq 62

ncinu beinu sambandi við samtök lagamanna. Mætti þó
ætla að tcngsl milli þcssara aðila gæti horft til bóta.
Þegar Háskólinn var stofnaður, var með réttu bent á
að af stofnun hans kynni að leiða menningarlega einangr-
un. Reynslan hefur að vísu sýnt, að sú hætta er ekki eins
mikil og surnir héldu. En engu að síður er hún til. M. a.,
sem hefur bægt henni frá, eru styrkveitingar er gera
lagamönnum kleift að stunda nám erlendis og heimsóknir
erlendra fræðimanna. Árangur af erindum slíkra manna
og tækifæri til þess að ná til sem flestra yrði meiri og
betri, ef heildai'samtök lagamanna ættu hér hlut að. Vit-
að er að starfandi lagamenn gera allflestir lítið að því, að
kynna sér nýmæli í lögum og lögfræði nema þá að því
leyti, sem á þarf að halda hverju sinni. Aðrir hljóta,
starfs síns vegna, að kynna sér til nokkurrar hlýtar hið
helzta, sem fram kemur á tilteknum sviðum, bæði að því
er settar reglur og framkvæmd þeirra snertir. Á þetta
ekki sízt við um ýmislegt varðandi stjórnsýslu. Erindi um
slík efni og jafnvel námskeið væru hér mjög til bóta.
Segja má að Lagadeild Háskólans bæri að sinna þessu,
enda eru uppi ráðagerðir í því efni. En almennt félag
lagamanna mundi verða þeirri starfsemi mikill styrkur.
Heildarsamtök laganianna væru og réttur vettvangur til
þess að annast ýmis almenn hagsmunamál þeirra. Sem
dæmi má nefna: Ymsar opinbei-ar stöður, sem nú eru skip-
aðar ólöglærðum mönnum, ættu að réttu að vera í hönd-
um lagamanna. Nokkuð hefur þótt bera á því að settum
reglum um ýmsa starfsemi, t. d. fasteignasölu, sé ekki
fylgt. Um suma miðlarastarfsemi er nauðsyn að nýjar
reglur séu settar, t. d. verðbréfaverzlun, bifreiðaverzlun
o. fl. Ymsir menn, er aflað hafa sér lærdóm erlendis, nota
lærdóms- og stöðutákn, sem fela í sér bendingu um sér-
staka lögfræðiþekkingu. Sjálfsagt eru sumir þessara
manna rétt að titlum sínum komnir, en um aðra má efast.
A. m. k. virðist engin trygging fyrir því, að þeir, sem
þessa titla nota, liafi í raun og veru þá þekkingu, sem tit-
56